Τελετη υποδοχης...

Αυτο που ξεχωριζει ενα γιορτινο σπιτικο απο ενα συνηθισμενο σπιτι τα Χριστουγεννα δεν ειναι τιποτε αλλο απο τη μυρωδια. Και αν μου λειπει κατι απο το σπιτι μου στην Ελλαδα δεν ειναι αλλο απο τη μοσχοβολια της βανιλιας, της κανελλας, του ανθονερου και γενικοτερα του φουρνισματος..Αυτη η αισθηση που σε πνιγει με το που βαζεις το κλειδι στην πορτα και αδρανοποιει ολες τις αισθησεις εκτος απο αυτη που θα σε οδηγησει θαρρεις πετωντας στην κουζινα! Αλλο θεαμα εκει....αλευρια στο πατωμα και στα μαλλια, ζαχαρη αχνη κολλημενη στην ποδια ,ο νεροχυτης γεματος απλυτα σκευη (καποιου που παραλληλα ηθελε να παιζει οτι παρουσιαζει σε τηλεοπτικη εκπομπη τη συνταγη βγαζοντας οοοολα τα μπολακια και τους δοσομετρητες...) ,λερωμενες με ζυμες και μειγματα σελιδες που αντεχουν χρονια τωρα να κουβαλανε την ιδια παραδοσιακη συνταγη της μαμας/γιαγιας και χερακια που με ενα ανεξηγητο αισθημα ευφοριας, πλαθουν, ανακατευουν,ξεφουρνιζουν και αλλοτε καιγονται. Ειναι γνωστο οτι η ετοιμασια του φαγητου ειναι μια απο τις πιο εγκαρδιες προσφορες που μπορουμε να κανουμε στους αλλους ξεκινωντας απο την αιωνια μανα.. Παιδευεσαι για ωρες στην κουζινα( καλη ωρα σαν εμενα σημερα...) για να προσφερεις το καλυτερο που μπορεις οχι απλα για να καλυψεις την αναγκη των αλλων για τροφη αλλα για να τους προσφερεις απολαυση, απο τον ουρανισκο μεχρι το στομαχι.. Απο οτι λενε οι ειδικοι στη κουζινα το μυστικο για να το πετυχεις αυτο ειναι ενα: η αγαπη γι'αυτους που μαγειρευεις. Λενε οτι αυτο ειναι το κρυφο αλλα και πιο πολυτιμο καρυκευμα γι'αυτο και συνηθως δεν υπαρχει γευση που να συγκρινεται με της μαμας ή της γιαγιας. Περιμενοντας τα παιδια που φτανουν αποψε απο το Παρισι , αποφασισα να τους υποδεχτω ετσι ακριβως με εμφαση οχι τοσο στο δειπνο οσο στη συνοδεια του αυριανου πρωινου καφε! Αν κρινω απο τα σχολια για τη μυρωδια απο τη γειτονισσα μαλλον τα καταφερα καλα.. Ειναι υπεραρκετα για να εχουν σε ολη τη διαρκεια που θα μου περιγραφουν τις εντυπωσεις και τις εικονες τους απο το Παρισι..μηλοπιτα, κουλουρακια κανελλας, cookies με σοκολατα, κεικ σοκολατας με πορτοκαλι και το παραδοσιακο κεικ βανιλιας! Ξερω...τα παραδοσιακα Χριστουγεννιατικα γλυκα ειναι αλλα...Ελα ομως που δεν καταφερα να βρω πουθενα αχνη ζαχαρη και ανθονερο στη Σορια!!! Οπως και να εχει νομιζω τα παραπανω μια χαρα καταφερνουν να ανεβασουν το ζαχαρο μας στα υψη..χαχαχαχχαχα! Καλως να ορισετε!!!!

Κανεις δεν ειναι κανενος κι εγω ειμαι η Ηλιανα!

    Τρελαινομαι με τους ανθρωπους που θεωρουν οτι η επαφη σφραγιζεται με την κατακτηση.Εχω αλεργια στις κτητικες αντωνυμιες και φρικαρω οταν τις ακουω ακομη και αν ξερω οτι τα κινητρα τις περισσοτερες φρες ειναι κινητρα αγαπης και ενδιαφεροντος.Το θεμα ειναι οτι αυτο το "μου","σου","του" εντυπωνεται θαρρεις απο τη νηπιακη ηλικια οπου δεν αφηνεις το αλλο παιδακι να χαζεψει την κουκλα ή το φορτηγακι σου.Δυστυχως το ΚΑΚΟ ξεκιναει απο το σπιτι οπου οι γονεις παυουν να εξελισσονται σαν ανθρωποι και ζουν μεσα απο τα παιδια τους χωρις να σεβονται τον δικο τους ξεχωριστο χαρακτηρα και χωρις να τους δινουν το περιθωριο να παρεκλινουν απο τις γονικες προσδοκιες.Γι αυτο ισως ζηλευω αυτου του ειδους τις οικογενειες οσο και τις γλαστρες που ειναι γεματες παρασιτα και δεν αφηνουν το φυτο να μεγαλωσει.Και καπως ετσι συνεχιζουν οι ανθρωποι την πορεια τους πνιγοντας τους αλλους σε καθε ειδους σχεση...φιλικη,επαγγελματικη,προσωπικη...με την γνωστη τακτικη..τρεφομαι ,μεγαλωνω και ζω μεσα απο σενα.Συνηθως αυτα ειναι τα ατομα γυρω μας που δεν εχουν στην πραγματικοτητα κανεναν αλλον στη ζωη τους περα απο την οικογενεια τους που φυσικα τους μαθαινει να ζουν με αυτην την τακτικη.Ειναι ουσιαστικα μονοι τους,δεν εχουν φιλους,δεν εχουν προσωπικη ζωη και η πορεια τους υποδηλωνει μια διαρκη προσκολληση απο τον εναν στον αλλον.Σε αγαπω και προσκολλωμαι πανω σου μεχρι να εξασφαλισω οτι σε εχω καλυψει ολοκληρωτικα.Χαιρομαι για τις επιτυχιες σου γιατι πισευω οτι μερος τους αξιζει και σε μενα,χαιρομαι για τις αναποδιες σου γιατι ειναι ο πιο ευκολος τροπος να μην θελησεις ποτε να ανεξαρτητοποιηθεις και παντα θα γυρνας σε μενα.Δεν παει ετσι ομως...ο ερωτας,η αφοσιωση,η στοργη δεν θα επρεπε να προκαλει αισθηματα πνιγμου αλλα ευφοριας...και γιατι να θες να ζεις καπου οπου και μονο η σκεψη σε κανει να ξεφυσας αποδοκιμαστικα?Αρκει.


ΥΣ:Το φυτό αυτό είναι από τα χειρότερα παράσιτα που υπάρχουν. Λέγεται Ailanthus altissima, Αίλανθος ή Βρωμοκαρυδιά. Είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπιζει η Ελληνική φύση.
Το έφεραν στην Ελλάδα σαν καλλωπιστικό δέντρο για κήπους, νομίζω ότι πρωτοφυτεύθηκε στον Εθνικό κήπο επί Όθωνα. Εξαπλώθηκε παντού γιατί κάνει μεγάλη διασπορά σπόρων. Μεγαλώνει γρήγορα σε όλες τις συνθήκες και τα περιβάλλοντα και σκοτώνουν οτιδήποτε φυτρώνει δίπλα τους.

Καθενας εκει οπου του αρμοζει

  Το καλο του να περνας πολλες ωρς μονος σου ειναι οτι μπαινεις σε μια συνεχη διαδικασια να σκεφτεσαι...Που εισαι?Γιατι εισαι εκει οπου εισαι?Τι θα κανεις?Που ειναι οι αλλοι?Γιατι δεν εισαι μαζι τους?Γιατι δεν ειναι καποιος απο αυτους που θα ηθελες μαζι σου?Μεσα ομως απο το πρισμα της απεραντης ελευθεριας...Δεν ειμαι γιατι απλα συνειδητα η ασυνειδητα δεν θελω.Ακουγεται αρκετα μοιρολατρικο αλλα το πιστευω!Καποιος λογος θα υπαρχει που καθενας μας βρισκεται εκει που ειναι οπως ειναι...Το πιο ευκολο θα ηταν να επιρριψεις την ευθυνη σε αυτους που δεν σου δειχνουν ποσο πολυ θα ηθελαν να ειναι κοντα σου..Αλλα γι'αυτο μαλλον φταιει ο 1ος ηλιθιος σεναριογραφος που εισηγαγε στο εργο του τη σκηνη που καποιος ερωτευμενος χωρις δευτερη σκεψη τη στιγμη βρισκεται να κλεινει το ακουστικο του τηλεφωνου και στην επομενη σκηνη ειναι ηδη στο αεροδρομιο μπροστα στον πινακα αναχωρησεων!Με κατι τετοιες μαλακιες χαλαει η πιατσα!!!!!Τα ενδιαμεσα σταδια απλα παρακαμπτωνται...το αδειο πορτοφολι,η χρεωμενη πιστωτικη,η διαθεσιμοτητα των πτησεων,ο καιρος...Ολα ξεπερνιωνται για χαρη του ερωτα...Χαιρομαι που ανηκω στους εκτος πιατσας...Οχι γιατι δεν πιστευω οτι καποιος αν θελει μπορει πραγματι να ξεπερασει ολους αυτους τους σκοπελους αλλα γιατι βλεπω τα πραγματα λιγο πιο ορθολογιστικα.Δεν μπορω,δεν μπορεις,οκ...Θα ηταν ηλιθιο να περιμενω αυτο σαν αποδειξη του αν μ'αγαπας η οχι...Εννοειται οτι μου λειπεις κι εσυ,και οι φιλοι μου και η οικογενεια μου!Και ακομη και αν πρακτικα θα μπορουσα να ειμαι στο Παρισι με τους φιλους μου για Χριστουγεννα ή στην Αθηνα με τους αγαπημενους μου, τους συμποδηλατες μου και τους djs που με τρελαινουν(σσ.John Kennedy,Blend Mishkin,Serocee) ουσιαστικα θελω να ειμαι εδω!Δεν το κανω ουτε για να με οικτιρουν χρονιαρες μερες,ουτε για να πειστω οτι ειμαι αντικοινωνικη..δεν ειμαι και το ξερω...Ανυπομονω να γυρισω,ονειρευομαι ηδη τις στιγμες που θα πρωταντικρυσω ολους τους δικους μου ανθρωπους!Μαλλον ομως κατι καλο θα βγει απο αυτο...εκτος απο τον φρονιμητη μου αυριο...

YΣ:Παρακαλω τον πρωτο που θα καταλαβει τη σκεψη μου,να προσπαθησει να την εξηγησει στη μαμα μου,που απο το πολυ κλαμα για την "κακοτυχια"μου ειναι στα προθυρα να εξασκησει τη σαντερια που δεν ξερει για να "ξορκισει το κακο"...

Βurbuja(!)

      Burbuja ελληνιστι φουσκαλα αποκαλεσε την Ελλαδα η Αλεσανδρα, η βραζιλιανα συγκατοικος μου...Προσπαθουσα να της εξηγησω ποσο ξενοι ειναι ακομα οι "ξενοι" στην Ελλαδα ορμωμενη απο τα περιστατικα που μου περιεγραφε η μαμα μου στις αρχες του 80...Εκανε βολτα με την επισης μαυρουλα φιλη της στον Πειραια και οι περαστικοι τις ρωτουσαν αν ειναι βαμμενες μαυρες οπως ο Βουτσας στην ταινια που παριστανει τον υπηρετη(!).Η κουβεντα ξεκινησε απο το πως αντιμετωπιζονται οι μεταναστες στην Ευρωπη.Ακομα και στα πλεον "πολιτισμενα" κρατη ,αν και απεναντι στο νομο οι εγχρωμοι και παντως ειδους ξενοι ειναι ισοι ουσιαστικα δεν ειναι.Ποιος θα ξεχασει τις ρατσιστικες υποθεσεις περυσι στη Γαλλια απο τους ακροδεξιους?Πως να το κανουμε,η Λατινικη Αμερικη βιωνει τις επιμειξιες εδω και αιωνες.Οπως λεει και ενας απο τους καθηγητες μου η κατακτηση της Λατινικης Αμερικης απο τους Ισπανους εγκειτο οχι στην πετυχημενη στρατιωτικη πολιτικη τους αλλα στο οτι πηδουσαν "ο,τι κινειται" (οπως λεει χαριτολογωντας...) και συνεπως κερδιζαν εδαφος μεσω των απογονων τους.Συνεπως εδω και αιωνες  ενας μαυρος,ενας ασπρος και ενας μιγας στη Λατινικη αμερικη ειναι ενα και το αυτο στη συνειδηση των αλλων!Αντιθετα στην Ευρωπη θα περασουν πολλα χρονια ακομα για να συμβει το ιδιο.Ακομη και στην Ισπανια οπου οι μεταναστες απο τη Λατινικη Αμερικη και οχι μονο,ειναι πολυ συνηθισμενο φαινομενο αντιμετωπιζονται σαν πολιτες β' και κατω κατηγοριας.Ειναι οι χαμαληδες,οι εργατες,οι καθαριστριες,οι ταμιες...ειναι οι ανθρωποι που εισπραττουν βλεμματα περιεργειας και φθονου οταν καταλαμβανουν υψηλες θεσεις.Πριν κατηγορηθω για προκαταληψη θα εκφρασω αυτο που βιωνω εγω εδω...Τα εξωτερικα μου χαρακτηριστικα παραπεμπουν καθαρα σε Λατινοαμερικανα και οχι σε Ελληνιδα.Αυτα λοιπον ειναι που κανουν τους συμφοιτητες μου να με αντιμετωπιζουν σαν φτωχο συγγενη μεχρι τη στιγμη που θα μαθουν οτι ειμαι Ελληνιδα οποτε ανεβαινω στα ματια τους...Τα ιδια χαρακτηριστικα κανουν τους πωλητες να με κοιτανε σαν υποψηφια κλεφτα μεχρι να δουν την εεληνικη ταυτοτητα που επιβεβαιωνει τα στοιχεια της καρτας τραπεζης μου στο ταμειο.Ο μυθος που θελει τους μεταναστες στην Ευρωπη να ζουν σε ουτοπια διαψευδεται και με το παραπανω!

Κυκλοφορω και οπλοφορω

 Μακρυα απο την Αθηνα,με πληροφορηση απο παγκοσμιο ιστο,φιλους απο Ελλαδα και συμφοιτητες εδω ισως ειναι η πρωτη φορα που αντιμετωπιζω παγερα το οσα συμβαινουν στην Αθηνα.Δεν αδιαφορω κανεις λαθος!Νιωθω μεγαλη περηφανια που με πλησιαζουν οι Ισπανοι γεματοι τρομο και αγωνια και με ρωτανε για τα επεισοδια.Γουσταρω τρελα που ο λαος που ολοι ως τωρα θεωρουσαν βαριεστημενο και παθητικο,ξεσηκωνεται με οποιοδηποτε κοστος και δεν αντεχει τα συμπτωματα της ανοχης.Θα ελεγα οτι εφοσον ξεσηκωθηκε ο Ελληνας απο τον καναπε του νιωθω σιγουρια για τη συνεχεια των εξελιξεων,τη θεωρω απολυτως φυσιολογικη και συνεπως δεν με εντυπωσιαζει.Δεν θα παρω θεση για τα επεισοδια,τους βανδαλισμους και τους μπατσους.Ειναι γενικοτητες που επιβεβαιωνουν γνωστους κανονες και αναιρουν τον ιδιο τον ανθρωπο.Μου αρκει που νιωθω τον αερα της αλλαγης.Σηκωνει και σκουπιδια και σκονη και φυλλα,οκ.Θα φερει ομως στο φως την επιφανεια κατω απο αυτα.

“Οι ανθρωποι οταν αγαπιουνται πρεπει να μεγαλωνουν σαν τα κυπαρισσια,παραλληλα. Να μην πεφτει ο ενας να σκιαζει τον αλλο”

         Αντε πάλι! Μιλάνο! Μαλπενσα για την ακριβεια. Τί ειναι αυτο που θα σε κανει να κατσεις να σκεφτεις και να γραψεις; Αυτο παντως που παροτρυνε εμενα ειναι ο απλετος χρονος(;), το οτι ακουω τον καθε φιλο και γνωστο που ειναι αν μη τι αλλο δημιουργικος και με ορεξη να φτιαξει την κοινωνια στα μετρα του, σαφως καλυτερη(;). Στη πραγματικοτητα δεν ξερω. Ουτε θα το αναλυσω γιατι το εχουν κανει αλλη με επιχειρηματα και σαφως καλυτερα. Ξαναπερασα απο Μιλανο με περισσοτερες ωρες αναμονης αλλα δεν ηθελα να γραψω το οτιδηποτε καθως επισης, απο το γυμνασιο ακουω οτι “γραφουνε” αλλα πάλι δεν εβρισκα καποιο νοημα στο να το κανω κι εγω. Οποτε μαλλον το γραψιμο ειναι αναγκη και ναι(!) δεν ειναι απαραιτητο να σου συμβει στα 13 σου ή 15 αλλα στη ηλικια που το εχεις εσυ αναγκη. Γραφεις για να εκφρασεις συναισθηματα οπως αγαπη, θυμο και τα παραπονα που εχεις απεναντι σε ατομα που σε κανουν να αναιρεσεις απο μονος σου τα λεγομενα σου χωρις να το αισθανεσαι πραγματικα. Απλα, οποιος γραφει απο τα δωδεκα του εχει αναπτυξει τροπο σκεψεις, επειχηρηματολογια και ετοιμολογια που θα μπορουσε να ηταν καποιου εικοσι χρονια μεγαλυτερου του! Αναιρεις λοιπον τα λεγομενα σου, καταρριπτεις για λιγο τα πιστευω σου, κοκκινιζεις επειδη η πιεση σου εχει παει στα υψη μονο και μονο επειδη δεν μπορεις να τον αντιμετωπισεις και καθεσαι απλα στα αυγα σου. Υπομενεις, επιμενεις ή απλως απορριπτεις(που αυτο ειναι μια ολοκληρη επανασταση να ξερεις); Αν υπομενεις κανεις κακο στον εαυτο σου, αν επιμενεις, ο αλλος πιεζεται, σου “την λεει” οποτε παλι κανεις κακο στον εαυτο σου(και λιγακι στον αλλον). Απορριπτεις; Εδω σε θελω καβουρα που περπατας λεβεντικα, εδω σε θελω περδικα που περπατας στα καρβουνα. Αν δεν ειχες σκεφτει καν το ενδεχομενο να απορριψεις τοτε λυπαμαι αλλα μαλλον θα εκανες τα παντα για να κρατησεις τον αλλον, η σχεση σου συμπεριλαμβανει την εξαρτηση και το να πεις τον αλλον “σε χωριζω απλα γιατι δεν νιωθω την αγαπη σου” ειναι σχεδον απιθανο να το πεις. Γιατι η απαντηση που σκεφτεσαι “ναι, ισως ειναι καλυτερα” σε τρομαζει και δημιουργεις στο μυαλο σου σκηνες με πρωταγωνιστη εσενα σε εναν καναπε να πινεις οτι πινεται, να καπνιζεις οτι καπνιζεται, η καινουρια γραμμη του μετρο να εχει ολοκληρωθει και να μην το εχεις μαθει γιατι εχεις να βγεις απο τοτε που σου ειπε το πικροχολο “ναι οντως” και εχει περασει ηδη ενας μηνας. Τελικα τί θα κανεις; Και ποιος ο λογος πρωτιστως να σε κανει να αναρωτιεσαι τετοια “κακα” πραγματα; Ετσι ξαφνικα πιστευεις πως ο αλλος θελει να σε χωρισει; Συναντηθηκατε τυχαια σε ενα κλαμπ, σε μια παραλια, καπου τελος παντων. Αναπτυχθηκε ενα ειδος σχεσης στην αρχη και μερα με την μερα η σχεση γινεται πιο δυνατη. Μεχρι αυτο το κομβικο σημειο που αφου τα αναλυσατε ολα, με μια παθητικοτητα βιωνεις το αισθημα της απορριψης απο τον συντροφο σου σχεδιαζοντας στο κεφαλι σου πολλες αιτιες. Δεν τον καλυπτεις; Δεν εχει να κερδισει κατι απο εμενα και με βαρεθηκε. Δεν εχουμε θεματα συζητησης οπως το οικονομικο, το κυπριακο το μεσανατολικο(γκρρρρ) και καπου εκει κολλαει και η διαφορα ηλικιας αλλα δεν το αναλυω τωρα. Ενα μονο θελω να πω. Αλλο εικοσιδυο με τριαντα και αλλο τριαντα με τριανταοχτω. Οχτω απο την μια, οχτω και απο την αλλη αλλαααα αλλο οχτω το ενα και αλλο οχτω το αλλο. Μισο να πηδηξω ελαφρως σε ενα αλλο θεματακι και θα επανελθω.Εχω μια φιλη που ειχε γραψει κατι για τις σχεσεις απο αποσταση. Καταπληκτικα. Ενσωματωσε και εμενα στο αρθρο της. Σου λεω το διαβαζα και μου ερχοταν να βαλω τα κλαματα απο την συγκινηση. Εχεις σχεση απο αποσταση, δινεις ραντεβου σε μια πολη της ηπειρου που βρισκεσαι και τρεχεις. Τις πιανεις ολες σου λεω. Μεχρι που ερχεται η στιγμη να πας για λιγες μερες στο σπιτι της σχεσης σου. Τελεια! Στο σπιτι οπως ακριβως το γουσταρεις. Ξερεις οτι εχει τζακι και μια μπανιερα τρια επι δυο και πηγαινοντας σκεφτεσαι “θα καθομαστε αγκαλια μπροστα στο τζακι με τις ωρες και μετα θα με παει στο μπανιο που θα ειναι γεματο κερακια και το νερο μεσα στα αλατα,αιθερια ελαια και ροδοπεταλα να επιπλεουν. Αντ'αυτου, ερχεσαι αντιμετωπος με την καθημερινοτητα του που δεν ειχες ιδεα οτι θα ειναι ετσι, με την κουραση του, τυπου σπιτι δουλεια και τουμπαλιν, μια αγκαλια καθε τρεις μερες και ενα φιλακι πεταχτο κααααθε πρωι οπως διναμε στην μαμα μας καθως φευγαμε για το σχολειο. Για ερωτικη επαφη μην ρωτησεις. Εκτος του οτι δεν θα απαντησω θα βαλω τα κλαματα. Μα σου λεει, υπαρχει κορεσμος απο την τελευταια φορα που καναμε ερωτα ουτως ωστε να ξανακανουμε. Σεξομανης; Η τελευταια φορα ηταν νουμερο δυο και θα πηγαιναμε για τριτη. Ρε ανθρωπε; καθε που βρισκομασταν ηθελες να ειμαστε συνεχεια γυμνοι. Τωρα μου μιλας για κορεσμο; Θα αρχισω τα χαστουκια και εχω βαψει και τα νυχια μου. Δεν υπομενεις, δεν επιμενεις και αν αγαπας το μεχρι χθες ετερων σου ημισι, δεν απορριπτεις. Απλα περιμενεις. Δεν υπομενεις, περιμενεις! Συζητα το με τους φιλους, ακου ερωτικα τραγουδια σκεπτομενος τις ενδοξες καλες στιγμες και οταν με το καλο τελειωσει η σχεση σου εξ αποστασεως και ερθει η στιγμη να γινει σχεση μεσα στην ιδια πολη το ξανασυζητας. Αν τελικα απορριψεις να μου το πεις να μην καθομαι να περιμενω. Να χωριζω και εγω μια ωρα αρχιτερα. Αντε, γιατι ακουω και την Julio να μου λεει “abrazame” και ειμαι με δεκαεφτα την μεγαλη και δωδεκα την μικρη. Περασε η ωρα. Παω για check- in. Δεν εχω και καθυστερηση να τρεξω για ενα τσιγαρο. Απλα να θυμασαι πως θα ερθει η μερα που θα τραγουδας καραοκε το ασμα της μεγαλης και απολυτης Αννουλας “τωρα καιω την καρδια μου, καιω και τα δακρυα μου και ξορκιζω δεκα χρονια στα καινουρια μου σεντονια”. Καινουριος αερας και καινουριος εαυτος που θα σου χτυπησει την πορτα σαν τον ταχυδρομο και θα σε κανει να βροντοφωναζεις “και τι εγινε πες μου που μαστε χωριστα”.Μ'αυτα και μ' εκεινα, ηρθε η απλη επιστροφη(η μεγαλη ειναι τον Φεβρουαριο). Κατεβηκαμε απο το αεροπλανο, πηγαμε να παρουμε το υπεραστικο λεωφορειο απο τον σταθμο και η αναμονη ειναι τρεις ολοκληρες ωρες. Οποτε θα βγεις για ενα τσιγαρο εξω. Και επειδη τα θελει ο απ'αυτος σου, πας και καθεσαι στο σημειο ακριβως οπου ειχατε καθησει και μαζι. Θα εχεις ξαναζησει κατι αντιστοιχο. Εκει που πριν λιγες ωρες αναρωτιoσουν αν θα χωρισεις ή οχι επειδη δεν αντεχεις αλλο την αποσταση, αυτη που ειναι αναμεσα σας οχι η χιλιομετρικη, εχεις τοσο πολυ αναγκη εκεινη την στιγμη την αγαπη σου, οχι τοσο να μιλησεις, να κανεις οτι κανετε συνηθως οσο το να τον κοιτας και να χανεσαι στο βλεμα του. Να τον βλεπεις μεσα στα ματια και να αισθανεσαι τοσο ολοκληρωμενος που η απουσια του εκεινη την στιγμη σε συνδυασμο με τα αλλα ζευγαρια που περνανε μπροστα σου, σε κανει να βουρκωνεις(ελαφρως ελπιζω) και οι παλμοι της καρδια σου να ειναι στους εκατο και ανω και να μην πεφτουν με τιποτα. Αφαιρεισαι κοιταζοντας το πεζοδρομιο και σιγοτραγουδας το τραγουδι που εισαι σιγουρος πως θα σε κανει χειροτερα. Ανυπομονεις για την επομενη προγραμματισμενη στιγμη που θα βρεθειτε και ταυτοχρονα δεν θες να ερθει γιατι νιωθεις πως αυτος δεν θελει να σε δει. Καπου εδω εμπλεκονται τα συναισθηματα του αλλου που προσπαθουμε να με αποτυχια μεταφρασουμε, να αναζητουμε μια ξεκαθαρη εξηγηση και αυτο γιατι; Γιατι αναμενουμε τον υποτιθεμενο επερχομενο χωρισμο που θα μας στοιχισει. Χριστε μου, τί pathetic ολο αυτο. Ωρες ωρες απορω με τον εαυτο μου πως ειναι δυνατον να ειναι τοσο ηττοπαθης. Αλλα, δεν γινεται να αντιδρασεις και αλλιως. Αφου δεν παιρνεις την αποφαση να τον χωρισεις εσυ και περιμενεις(αν ειναι ποτε δυνατον) να σε χωρισει αυτος. Ξανανεβαινει η πιεση στο δεκαεξι η μεγαλη και δωδεκα η μικρη, το νιωθω. Δεν πειραζει ομως. Πιεση ειναι, εχει σκαμπανεβασματα.

Σε μια συνεντευξη της Νανας Μουσχουρη διαβασα οι ανθρωποι οταν αγαπιουνται πρεπει να μεγαλωνουν σαν τα κυπαρισσια,παραλληλα. Να μην πεφτει ο ενας να σκιαζει τον αλλο. Αν εισαι εσυ το μικρο κυππαρισι; και το χειροτερο;; το παραδεσαι!! Νιωθεις πως τρεχεις να τον προλαβεις και αυτος σε περιμενει στην μεθεπομενη γωνια. Πως να το κανουμε; εχει φτασει Γκαζι και εχει πιει το πρωτο του κοκτειλ. Εσυ ακομα Λαρισα! Πατα το λιγακι παραπανω, αν σε γραψουν για υπερβολικη ταχυτητα ή αν τρακαρεις ισως πεις και χαλαλι..(ισως και οχι). Το σιγουρο ειναι πως εχεις ρισκαρει για μια σχεση που θα ηθελες να κρατησεις με νυχια και με δοντια. 

ΥΣ:Με μεγαλη χαρα φιλοξενω τις ενδομυχες-προφητικες σου σκεψεις οπως ακριβως τις εγραψες Ταξ.Dally

λεει ενας θρυλος...

   Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε:
'Τι είναι το κρυφτό;'
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί.Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια
στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η
Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
'Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα.

Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριό ταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.Η Γεναιοδωρια δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γεναιοδωρια κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό
μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί. ....1000, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ
μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για
θεολογία. Ένιωσ ε τον 'ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του
ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού,πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα. Κι έτσι από τότε ο Έρωτας
είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...

Αδιαφορα...

       http://www.youtube.com/watch?v=j6ANZNrd7ZU&feature=related
              Οι μερες κυλουν αδιαφορα....Σιγουρα οχι ασχημα μιας που τουλαχιστον ειμαι γερη εγω και οι αγαπημενοι μου(ο φρονιμητης ξεπρηστηκε...),αλλα οχι και καλα μιας που η γραφειοκρατια καλα κρατει...Μερες αδρανειας θα τις χαρακτηριζα,σαν κατι να ετοιμαζεται να γινει αλλα εσυ να ξερεις οτι δεδομενων των συνθηκων δεν γινεται!Ο χρονος θα κανει τη δουλεια του και παραλληλα κ εγω με αυτον τις δικες μου.Στον απλετο χρονο που κατασκευαζω νεους νευρωνες στον εγκεφαλο μου σκεπτομενη ειμαι σιγουρη οτι οι μεγαλυτεροι σε ογκος η μηκος απο αυτους επικεντρωνονται στο "και τι κανω μετα?".Αντε και ξεπερασα ολα τα εμποδια εδω στην Ισπανια,αντε και επιτελους εισπρατω τα χρηματα της υποτροφιας,αντε και επιστρεφω στην Ελλαδα και μου αναγνωριζουν κανονικα οοολα τα μαθηματα,αντε και παιρνω πτυχιο χωρις κανενα προβλημα ...και βρισκομαι με ενα πτυχιο ΑΕΙ στα χερια μου,τι κανω μετα???Τυπικα θεωρουμαι μια καθηγητρια ξενων γλωσσαν και μεταφραστρια,ουσιαστικα ομως νιωθω οτι δεν ειμαι καταλληλα προετοιμασμενη για τιποτε απο τα 2 και φτανω στην Ελλαδα σε μια χρονικη στιγμη που η ανασφαλεια μου αυτη δινει το πατημα σε καθε εργοδοτη να αφησει το αποτυπωμα του παπουτσιου του πανω μου!Τουλαχιστον μετα τις δοκιμασιες εδω απεκτησα ανθεκτικοτερο στομαχι και πιο καθαρη σκεψη.Θα φανουν αραγε στα επομενα βηματα μου?Κι αν οχι κοβω το περπατημα κ ξανανεβαινω στη σελα..

"Ομορφη ζωη"

     Ο λογος για το νεο δισκο του Σταθη Δρογωση "Ομορφη ζωη".Εφερε στα ελληνικα δεδομενα αυτο που πρωτακουσα για το δισκο των Radiohead "Ιn rainbows" κι αυτο πριν απο χρονια...Ελευθερο και δωρεαν κατεβασμα λοιπον του δισκου εν προκειμενοις απο το http://www.antelmamusic.com/.
 Δωρεαν λεμε οχι τζαμπα, οπερ σημαινει οτι διατιθεται δωρεαν γιατι αυτο που μετραει στους καιρους μας ειναι να εχουν ολοι προσβαση στην τεχνη και οχι θεωρειται ειδος πολυτελειας.Καθενας ειναι ελευθερος να εκτιμησει οπως θελει και μπορει τον δισκο προσφεροντας το συμβολικο ποσο των 2 ως 10 ευρω (αν και εφοσον θελει...) .Εντυπωσιαστηκα  οταν διαβασα οτι για καθε προσφορα θα εκδιδεται νομιμη αποδειξη!Ειναι τραγελαφικο να προσπαθει καποιος να ειναι τοσο συνεπης σε τετοια μικροποσα οταν καρχαριες εξαφανιζουν χιλιαδες μαυρα χρηματα!Ο δισκος επισης θα μπορει να σταλει και ταχυδρομικα ενω θα διατιθεται στην τιμη των 10 ευρω στα περισσοτερα δισκοπωλεια της χωρας.Oι  Radiohead βεβαια κατηγορηθηκαν  οτι χρησιμοποιησαν αυτη τη μεθοδο μπακαλιστικα για να κανουν αισθηση με το πρωτοφανες αυτο τεχνασμα την εποχη που οι δισκογραφικες εσπαγαν το κεφαλι τους για να ελεγξουν το παρανομο downloading(δεν με νοιαζει αν ισχυει ή οχι,ηταν υπεροχος δισκος!).O Σταθης Δρογωσης παλι,ξεκαθαριζει στο σημειωμα του στη σελιδα της Αντελμα οτι οι λογοι που τον ωθησαν σε αυτη την κινηση ηταν 1ον η επιθυμια του να εχει την αποκλειστική καλλιτεχνική ευθύνη για τους δίσκους του(μεγαλη υποθεση....)και 2ον το οτι θελει να μπορει να εφαρμόζει την δική του πολιτική τιμών από δω και πέρα.ΟΚ δεν ανακαλυψε την Αμερικη,εχει τα κοτσια ομως να υψωσει το αναστημα του για χαρη της μουσικης του χωρις κανενα στεγανο και καμμια εγγυηση για κερδος ή εστω καλυψη του κοστους που εχει η παραγωγη ενος δισκου.Και μαλιστα με ιδεα που επεσε στο τσατ της Αντελμα,της εκπομπης του Σταθη στο mindradio.gr καθε Τριτη 12-2,ουτε συμβουλη μανατζερ,oυτε επικοινωνιακο τεχνασμα χορηγου!Καποιος κηρυξε πολεμο με μεγαθηρια συμφεροντων...ελπιζω να μην πιαστει η καπα του κατα τη διαρκεια της μαχης στα δικαστηρια...χαχαχαχα.Δεν ακουσα ακομα τον δισκο αλλα αν κρινω απο τους συντελεστες θα ειναι μαλλον απιθανο να απογοητευτω!Υπομονη λοιπον..λιγες μερες εμειναν ακομη!

ΥΣ:Λατρεψα το εξωφυλλο!

http://www.antelmamusic.com/

Αντε και καλη τυχη μαγκες..

  Το να μιλαω για ανθρωπους που εχουν πεθανει με τρομαζει λιγο....Φοβαμαι οτι θα αγιοποιησω ανθρωπους που ειναι θνητοι,τρωτοι...ποσο μαλλον οταν θελω να γραψω για τον Σιδηροπουλο...Δεν τον προλαβα,ξερω λιγα για τη ζωη του,ισως τα απαραιτητα (γιατι δεν με νοιαζει κιολας..),δεν με νοιαζει το αν επινε,τι επινε και ποσο...Ξερω οτι μαζι του περασα πολλα απο τα εφηβικα μου βραδυα ακουγοντας στο ριπιτ το "Ροκ εν ρολ στο κρεβατι",το "Στην Κ." και το "Ζεϊμπεκικο μπλουζ"...και μεγαλωσα,μεγαλωσα....Ενα καλοκαιρι ακολουθησα και ενα συγκροτημα φιλων σε περιοδεια (τους "Μαπας εντ Φαπας" παναθεμα με...) και εμαθα και αγαπησα κι αλλα "το 69"(το τραγουδι παντα!!!!),"Μου'πες θα φυγω","Γυναικα""εν κατακλειδι","Τα μπλουζ του αποχωρισμου""Day after day".Δεν θα ξεχασω δε,με ακουστικη κιθαρα σε νυχτερινο μπανιο στην παραλια του Αιγιου το "Που να γυριζεις".Παρεπιμπτοντως το "Να μ'αγαπας"το μισω,οποτε δεν θα μπω στον κοπο να επικαλεστω καπoιο στιχακι απο εκει...Σοκαριστηκα ομως σημερα οταν θυμηθηκα τους στιχους του "Kριμα το παιδι" και συνειδητοποιησα ποσο συγχρονο τραγουδι ειναι..και ποσους ανθρωπους σαν αυτους που περιγαφει μπορω να φερω στο μυαλο μου τριαντα χρονια μετα!


Η γκόμενά σου είναι χαζή
και συ μοιάζεις με τσόντα
υπαλληλάκος δηλαδή της τάξης 3 και 80
Εγινες σοβαρό παιδί μ' αφεντικού μουσούδα
βαρύ πεπόνι δηλαδή και με χοντρή τη φλούδα
Βρε ώπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει
Ασ' την καρδιά σου να τα πει- κι αμόλησε καλούμπα
Απ' τό πρωί απ' τις 7 μου ντύνεσαι στην πένα
και τρέχεις φίλε για δουλειά στου ταύρου την αρένα
Μοιάζεις με μούμια Αιγυπτιακή - με μαραμένο φύλλο
πιες να ξεδώσεις βρε παιδί - κι αν θες παίξε και ξύλο
Βρε ώπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει
Ασ' την καρδιά σου να τα πει- στο χθεσινό σου φίλο
Ξημέρωμα ζητάω καιρό να σούρθω με κιθάρες
τω καίσαρι του καίσαρος καιρός γι' ανωμαλάρες
άσε τα πως και τα γιατί και πάμε γι' αμαρτία
για να αιστανθούμε δηλαδή εν πλήρει απαρτία
Βρε ώπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει
Ασ' την καρδιά σου να τα πει- εδώ στην κομπανία

  Πριγκηπας ή αλητης,ροκας ή ρεμαλι μου ειναι αδιαφορο να του βαλω ταμπελα...Μου αρκει που τα τραγουδια του δειχνουν να ειναι σκληρα και συναμα τρυφερα και ακουγοντας τον πρωτο του στιχο,μου ερχεται στα καπακια ο επομενος και η μελωδια του κλωθογυριζει το κεφαλι μου.Για κατι τετοια λοιπον ας ειμαστε καλα να τον τραγουδαμε..Κλεινω με ενα υπεροχο ορχηστρικο "Επειδη χωρισαμε σαν εραστες"... http://www.youtube.com/watch?v=g0AOMWCYbSA&feature=related

2 μετρα και κατι...

     Που τελειωνουν τα ορια της κριτικης και που αρχιζουν τα ορια της προσβολης?Τι σε κανει να πεις σε εναν αγαπημενο σου ανθρωπο "ΣΚΑΑΑΑΑΣΕ" γιατι πιστευεις οτι με αυτα που λεει(ή με τον τροπο που τα λεει...) δεν σε βοηθαει αλλα απλα ξεσπα?Ως τωρα εχω την εντυπωση οτι ειμαι ενας ανθρωπος δεκτικος στην κριτικη,οχι γιατι απαραιτητα συμφωνω με οποιον με κρινει αλλα επειδη καθε γνωμη απο ανθρωπο που εμπιστευομαι κ εκτιμω περναει απο "επεξεργασια",δουλευεται και συνεπως προσφερει...αν μητι αλλο εισακουεται...Φοβαμαι ομως οτι η κριτικη ειναι και ενα οπλο που οι ανθρωποι δεν ξερουν απαραιτητα να το χρησιμοποιησουν συνετα...Το κουζινομαχαιρο κοβει ,ειναι σαφες αλλα κανενας χειρουργος δεν το χρησιμοποιει κατα τη διαρκεια μιας χειρουργικης επεμβασης!Και εγω αβιαστα και συνειδητα σου προσφερω το σωμα μου σωματικο ψυχικο κι πνευματικο γιατι σε εμπιστευομαι.Σε βαζω στο σπιτι μου γιατι ξερω ή τουλαχιστον πιστευω οτι δεν θα αρχισεις να πετας τα κρυσταλλα μου στον τοιχο και να σπας τα τζαμια επειδη δεν σου αρεσει η διακοσμηση...Αντιστοιχα μοιραζομαι μαζι σου τις σκεψεις μου,τους προβληματισμους μου και τις φοβιες μου  γιατι ξερω οτι ακομη και αν δεν συμφωνεις με αυτα θα βρεις εναν λιγοτερο ισοπεδωτικο τροπο για  να μου το δειξεις....Σε μια σειρα απο κατηγοριες και στησιματα στον τοιχο απο τον ιδιο ανθρωπο ομως,κατι δεν παει καλα...ή εσυ ή ο αλλος...που μαλλον περναει τις προσ-βολες για παιχνιδι paintball και χαιρεται με την παλετα των χρωματων που σχηματιζει πανω σου.Μονο που σε αυτους που θεωρεις δικους σου ανθρωπους δεν φορας στολη προστασιας,στεκεσαι γυμνος γιατι ξερεις οτι δεν εχεις τιποτε απολυτως να κρυψεις,κι ετσι δυστυχως βαρανε κατευθειαν στο ψαχνο!Και καπου,καπως σκεφτομαι οτι αν πραγματικα με νοιαζεσαι και θες να με βοηθησεις να εξελιχθω με ξερεις!Ξερεις ποιος ειναι ο ιδανικος τροπος για μενα να μου περασεις καθε ειδους μηνυμα χωρις να με λοιδορισεις,εκτος αν αυτο θες.Ο Μαουρινιο(προπονητης της Ρεαλ Μαδριτης που τελευταια ακουει τα εξ'αμαξης)αποκαλυψε την προηγουμενη εβδομαδα τη συμβουλη της μητερας του πριν αναλαβει τα καθηκοντα του "Αγορι μου,ακομη και οταν σε φθονουν να χαιρεσαι γιατι αυτο ειναι η πρωτη ενδειξη οτι σε θαυμαζουν".Ελα λοιπον,στησε με στα δυο μετρα και κατι και ξεκινα...

Οι 2 οψεις του ιδιου νομισματος

 Παγκοσμια ημερα για τα Ατομα με ειδικες αναγκες η προχθεσινη με τουλαχιστον δυο διαφορετικες οπτικες για αυτην την κατηγορια ανθρωπων..Απο τη μια αυτη http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=230124.Απο φιλο μου "αναπηρακι"(ο ιδιος προτιμα αυτον τον ορο που καθε αλλο απο υποτιμητικος ειναι!) εμαθα οτι ενω για αυτην πορεια ηρθαν στην Αθηνα χιλιαδες ανθρωποι απο ολη την Ελλαδα στην πλειοψηφια τους ηταν ηλικιωμενοι ανθρωποι και οχι "καροτσερηδες".Απο την αλλη, στην Ελληνοαμερικανικη Αγωγη διοργανωθηκε μια εκδηλωση για παιδια που μεταξυ δραστηριοτητων για λογαριασμο κοινωνικων ομαδων για παιδια με αναπηρια ειχε και μια ανοιχτη συζητηση των παιδιων με 3 "αναπηρακια" τον Παναγιωτη(αναπηρακι),τον Γιωργο(αναπηρακι) και τον Τζουλιανο(κωφο) για να λυσουν ολες τις αποριες των παιδιων σχετικα με την καθημερινοτητα τους,τις δυσκολιες τους και τη ζωη τους.Μιλωντας λοιπον με τον Παναγιωτη αναρωτηθηκαμε πως θα περιεγραφαν τα ατομα με ειδικες αναγκες 2 διαφορετικοι ανθρωποι απο καθε εκδηλωση.Απο τη μια η εικονα της παραιτησης και της παθητικης στασης απεναντι στη ζωη και απο την αλλη τρεις νεοι ανθρωποι δυναμικοι, δραστηριοι που γεμιζουν τη ζωη τους με πραγματα που καθε αρτιμελης ανθωπος κανει(σπορ,κοινωνικοτητα με "αναπηρακια" και μη,σχεσεις..).Καπου εδω μου ηρθε στο μυαλo η Gema Hassan Bey.Eιναι "αναπηρακι"-"καροτσερισσα" ,ηθοποιος,χορευτρια,τραγουδιστρια ,αθλητρια στους παραολυμπιακους αγωνες και παρουσιαστρια στην ισπανικη τηλεοραση της εκπομπης με θεμα "Si tu te mueves,,el mundo se mueve contigo" ελληνιστι "Αν κινεισαι εσυ,ολος ο κοσμος κινειται μαζι σου".Η θεματολογια της εκπομπης της περιλαμβανει ολους τους παραπανω τομεις στους οποιους δραστηριοποιειται με σκοπο να δειξει ποσο και πως τα ατομα με κινητικη ή διανοητικη αναπηρια μπορουν και πρεπει να απολαμβανουν τη ζωη τους οπως καθε αλλος.Ολα ξεκινησαν για την ιδια οταν μια μερα αποφασισε οτι πρεπει η ιδια να παει στο φουρνο και να παρει μονη της  ψωμι!Εξεπλαγην οταν χαζευοντας στην τηλεοραση την τελευταια της εκπομπη την ειδα να παιζει σκοποβολη και σκακι προσαρμοσμενα για ατομα με προβληματα ορασης και να συναγωνιζεται με τυφλους!Οσο να'ναι μου φανηκε κατι εντελως καινουργιο σαν εικονα ποσο μαλλον οταν καταλαβα για την αναπηρια της παρα μονο στο τελος της εκπομπης που την ειδα με το αναπηρικο αμαξιδιο.Σε καθε περιπτωση αξιζει εστω και με Google translator να διαβασετε οσα λεει στη συνεντευξη της στην εφημεριδα Heraldo :http://www.heraldo.es/noticias/mueves_mundo_mueve_contigo.html 
  
ΥΣ:Παναγιωτη χαιρομαι πολυ για το νεο σου αθλο να κατεβεις χωρις καμμια βοηθεια το πεζοδρομιο με το καροτσακι,Γιωργο κανονισε να τον πεισεις να ανεβει και σε γουρουνα!!!!Χαχαχαχαχα

Babylon

 Κινηματογραφικο διαμαντακι!!!!!
Babylon,ταινια του Franco Rosso απο το 1980 παρακαλω(!!!!).Την ειδα στο πλαισιο της αξιας που εχει η μουσικη της επενδυση ομως για μενα περιγραφει πολυ ρεαλιστικα τη ζωη της 2ης γενιας Τζαμαικανων στο Λονδινο κατα τη διαρκεια της δεκαετιας του '80.Ο κοινωνικος ρατσισμος,ζητηματα ηθικης,ο ρασταφαριανισμος ειναι μερικα απο τα θεματα που παρουσιαζονται με σεβασμο και χωρις υπερβολες.Σε οτι αφορα τη μουσικη?Ενθουσιασμος για τους λατρεις του dancehall,των roots και των soundsystem.Σπανια κομματια και κερασακι στην τουρτα ο  Abba Shanti επι το εργον!!!!

ΥΣ :Για οποιον φοβαται οτι δεν θα καταλαβαινει τα patois,διαβεβαιωνω οτι 1)προσφερονται υποτιτλοι στα αγγλικα και 2)μετα το 1ο δεκαλεπτο που χρειαζεται για να συνηθισει το αυτι ειναι απολυτως κατανοητα!

http://www.youtube.com/watch?v=u0nhcK_bylU