Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

2 μετρα και κατι...

     Που τελειωνουν τα ορια της κριτικης και που αρχιζουν τα ορια της προσβολης?Τι σε κανει να πεις σε εναν αγαπημενο σου ανθρωπο "ΣΚΑΑΑΑΑΣΕ" γιατι πιστευεις οτι με αυτα που λεει(ή με τον τροπο που τα λεει...) δεν σε βοηθαει αλλα απλα ξεσπα?Ως τωρα εχω την εντυπωση οτι ειμαι ενας ανθρωπος δεκτικος στην κριτικη,οχι γιατι απαραιτητα συμφωνω με οποιον με κρινει αλλα επειδη καθε γνωμη απο ανθρωπο που εμπιστευομαι κ εκτιμω περναει απο "επεξεργασια",δουλευεται και συνεπως προσφερει...αν μητι αλλο εισακουεται...Φοβαμαι ομως οτι η κριτικη ειναι και ενα οπλο που οι ανθρωποι δεν ξερουν απαραιτητα να το χρησιμοποιησουν συνετα...Το κουζινομαχαιρο κοβει ,ειναι σαφες αλλα κανενας χειρουργος δεν το χρησιμοποιει κατα τη διαρκεια μιας χειρουργικης επεμβασης!Και εγω αβιαστα και συνειδητα σου προσφερω το σωμα μου σωματικο ψυχικο κι πνευματικο γιατι σε εμπιστευομαι.Σε βαζω στο σπιτι μου γιατι ξερω ή τουλαχιστον πιστευω οτι δεν θα αρχισεις να πετας τα κρυσταλλα μου στον τοιχο και να σπας τα τζαμια επειδη δεν σου αρεσει η διακοσμηση...Αντιστοιχα μοιραζομαι μαζι σου τις σκεψεις μου,τους προβληματισμους μου και τις φοβιες μου  γιατι ξερω οτι ακομη και αν δεν συμφωνεις με αυτα θα βρεις εναν λιγοτερο ισοπεδωτικο τροπο για  να μου το δειξεις....Σε μια σειρα απο κατηγοριες και στησιματα στον τοιχο απο τον ιδιο ανθρωπο ομως,κατι δεν παει καλα...ή εσυ ή ο αλλος...που μαλλον περναει τις προσ-βολες για παιχνιδι paintball και χαιρεται με την παλετα των χρωματων που σχηματιζει πανω σου.Μονο που σε αυτους που θεωρεις δικους σου ανθρωπους δεν φορας στολη προστασιας,στεκεσαι γυμνος γιατι ξερεις οτι δεν εχεις τιποτε απολυτως να κρυψεις,κι ετσι δυστυχως βαρανε κατευθειαν στο ψαχνο!Και καπου,καπως σκεφτομαι οτι αν πραγματικα με νοιαζεσαι και θες να με βοηθησεις να εξελιχθω με ξερεις!Ξερεις ποιος ειναι ο ιδανικος τροπος για μενα να μου περασεις καθε ειδους μηνυμα χωρις να με λοιδορισεις,εκτος αν αυτο θες.Ο Μαουρινιο(προπονητης της Ρεαλ Μαδριτης που τελευταια ακουει τα εξ'αμαξης)αποκαλυψε την προηγουμενη εβδομαδα τη συμβουλη της μητερας του πριν αναλαβει τα καθηκοντα του "Αγορι μου,ακομη και οταν σε φθονουν να χαιρεσαι γιατι αυτο ειναι η πρωτη ενδειξη οτι σε θαυμαζουν".Ελα λοιπον,στησε με στα δυο μετρα και κατι και ξεκινα...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου