Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Aνεξιθρησκεια

Ποσες φορες το τελευταιο 5μηνο εχω μπει και βγει απο καθεδρικους και καθολικες εκκλησιες??? Ομολογουμενως θα εχω να το λεω και να γελαω οταν επιστρεψω στην Ελλαδα... ειχα να πατησω σε εκκλησια ουτε θυμαμαι ποσα χρονια και εδω τους εχω παρει σβαρνα! Απο καθεδρικο σε καθεδρικο!!!! Δεν μπορει να μην παραδεχτει κανεις οτι ειναι αρχιτεκτονικα και πολιτιστικα κομψοτεχνηματα.. και η επομενη σκεψη βεβαια... ποσα λεφτα συγκεντρωνει η θρησκεια απο το λαο στο ονομα της ηρεμης συνειδησης των πιστων για να στολιζει τους ναους με χρυσες και επιχρυσες λεπτομερειες, γλυπτα , βιτρω , πινακες και εκκλησιαστικα οργανα. Ειναι εντυπωσιακο το ποσο συντηρητικα θρησκευομενοι ειναι απο τη μια πλευρα οι  Ισπανοι και ποσο ενσυγχρονισμενο ειναι πλεον  το κηρυγμα στη  λειτουργια. Ηταν ομολογουμενως καθηλωτικη η λειτουργια στη Μαλαγα εστω και απο τη σκοπια του τριτου παρατηρητη. Σε γενικες γραμμες η αισθηση που σου δινουν οι καθολικοι ναοι ειναι οτι εισαι μικροσκοπικος μπροστα στη δυναμη του Κυριου. Κι ομως ηταν πολυ συγκινητικο οταν στο τελος της λειτουργιας η γιαγια στο μπροστινο στασιδι κατα την παραδοσιακη συνηθεια που θελει τους πιστους να μοιραζουν φιλια συγχωρεσης και αγαπης μεταξυ τους, γυρισε μας φιλησε και μας εδωσε την ευχη της. Αυτη ισως ειναι η πιο ομορφη πλευρα της πραγματικης πιστης περα απο δογματα και θρησκευτικα καθηκοντα. Η πραγματικη αγαπη προς τον συνανθρωπο οπως και αν ειναι αυτος, ο,τι και αν πιστευει. Ισως να ειναι κ αυτος ενας απο τους λογους που κανει τον ισπανικο νοτο τοσο μοναδικο λογω της επι αιωνων ειρηνικης συνυπαρξης τοσων διαφορετικων στοιχειων (καθολικοι, μουσουλμανοι, αραβες ) .Αντε να πεισει κανεις τωρα τη μανουλα οτι δεν ασπαστηκα τον καθολικισμο....χαχαχαχαχαχα

Ouch!


Ο ισπανικος νοτος ειναι το ιδανικο μερος για να ερωτευτει κανεις ΤΕΛΟΣ. Κατι πλαναται στον αερα μαλλον, ενας διαχυτος αισθησιασμος... Ισως ο αραβικος λυρισμος, ισως τι ισπανικο νευρο, ισως το κλιμα ,ισως οι ματιες που κερδιζει κανεις στο δρομο , ειλικρινα δεν ξερω τι...  Περπατας απλα και νιωθεις ενα ζεστο φλερτ να σε κατακλυζει απο παντου! Αυτο που παιζει με ταα ματια, κερναει στα καφε μπυρες, ομορφες κουβεντες και το αισθημα του οτι εισαι ενα ακαταμαχητο αντικειμενο ελξης. Τοσο απλα, τοσο ομορφα... με ειδες με τοποδηλατο σου πηγαινοντας στη δουλεια ,ανταλλαξαμε βλεμματα θαυμασμου και τον πιο ανθρωπινο και ομορφο τροπο εκανες τη σβουρες σου μεχρι τη γωνια ενω ηξερες οτι σε κοιταω χασκογελωντας ..Ξανακοιταξες, χαμογελασες, εκανες ενα βημα πισω δυο μπροστα και πηρες την αποφαση τοσο απλοικα να μου μιλησεις..
-Καλησπερα
-Γεια σου
....σαν τα πιτσιρικια στην εφηβεια...λιγη αμηχανια..λιγο το αισθημα του οτι μεγαλοι ειμαστε το εχουμε ξανακανει μαλλον αυτο αλλα να...με κοιτας ετσι και χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου.
...
-Ξερεις..φευγω αυριο με την παρεα μου για Καδιθ...
-Δεν πειραζει ενα καφε εστω,θελω πολυ να σε γνωρισω, δεν με νοιαζει.
...με αυτα και μ'αυτα κανονισαμε και τη συναντηση με την παρεα 2 βηματα πιο περα να χασκογελαει , την καρδια μου να κοντευει να σκασει και τη φωνη μου μετα βιας να συγκρατειται καπου στο λαιμο για να μην τσιριξει απο χαρα. Η νυχτα ηταν δικη σου και το ξερεις, με ανυπομονησια να ξημερωσει η επομενη.
....και ξημερωνει....μαγεμενη απο το παλατι με τους αχανεις κηπους με τα παγωνια κουβαλαω τη σκεψη μου παντου μαζι σου, μιλαω για σενα σαν να σε ξερω χρονια και κοκκινιζω σαν γερανι.
Σε βρισκω στο καφε που δουλευεις μιας που το βραδυ ηταν αδυνατον να ερθω εκει που διαλεγεις μουσικες . Με κρατας απο το χερι σαν να ειμασταν ανεκαθεν μαζι , ακους το σφυγμο που προδιδει οτι οπου να ναι η καρδια μου θα εκραγει κ ετσι απλα σκυβεις, μoυ δινεις ενα απο τα πιο ομορφα φιλια που εχω παρει ποτε και μετουσιωνομαι ξαφνικα σε πριγκηπισσα στο παλατι της Μεθκιτα.

...καπως ετσι μεθυσμενη πηγαινω στο σταθμο των λεωφορειων για τον επομενο προορισμο μου. Κι αν ακομα τα πραγματα δεν εγιναν ετσι ακριβως, ζωγραφισες στο μυαλο μου τη Σεβιλλη με τα πιο ζεστα και κοκκινα χρωματα που υπαρχουν. Sevilla y Manuel en mi corazon..

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Road trippin'

Τελευταια μερα εξετασεων η σημερινη...κλεινει επικα με Ιστορια τεχνης και το μυαλο να ταξιδευει στην περιπλανηση που αρχιζει απο το αποψινο βραδυ! Τα μπαγκαζια ειναι ετοιμα τοσο για την επιστροφη στην Ελλαδα οσο και για το υπεροχο ταξιδακι που αρχιζουμε απο σημερα στο Νοτο της Ισπανιας... για εκει τα μπαγκαζια ειναι ακομα λιγοτερα... δυο αλλαξιες,βρακια, καλτσες, μουσικες και μια κουβερτουλα για να σκεπαζομαστε στο λεωφορειο....Α! και πορτοφολι.... Προορισμοι με πανεμορφα ονοματα που θαρρεις αντανακλουν ολα τα ροδαλα χρωματα του ισπανικου νοτου και αντηχουν τις Ανδαλουσιανες μελωδιες... Γραναδα ,Μαλαγα, Κορδοβα, Σεβιγια, Ουελβα, Αλικαντε,Καδιθ, Μουρσια, Γιβραλταρ, Κοστα Μπλανκα, Καρταχενα και οτιδηποτε αλλο δουμε παραλιακα εως τη Βαλενθια...Κατα τα λεγομενα του θειου μου για το χρονο που εχουμε ( 7 ημερες) ειναι κατι παραπανω απο αθλος αλλα απο την αλλη οι ηλικιες των 20κατι μας χρονων μονο για αθλους ειναι...Ξεκιναμε λοιπον με ανετα παπουτσια, ρουχα παντος καιρου (και βλεπουμε...) ,σαντουιτς απο το σπιτι, αδειες ψηφιακες ,μισοαδειο πορτοφολι και διαθεση περιπλανησης και ταλαιπωριας για να γεμισουμε τις μηχανες και το μυαλο μας με εικονες ηχους και αρωματα του πολυτραγουδισμενου ισπανικου νοτου...

Μαιρη Μαιρη τελειωνε ,περιμενει ο Λιβανεζος!

Μαιρη Μαιρη τελειωνε περιμενει ο Λιβανεζος! Με την ατακα αυτη γελουσαμε για μερες πριν την πολυαναμενομενη αφιξη της Μαιρης...οπερ της μαμας της συμφοιτητριας μας Αγγελικης... Ειχε ολα οσα χρειαζομασταν ολοι μας! Μια τσαντα γεματη σοκολατες ΙΟΝ, μερεντα, διαθεση για κανακεμα , κατι απο μαμα, κατι απο Ελλαδα, απλετη κατανοηση ,διακριτικοτητα,  αυτια που ακουν και ματια που βλεπουν και κρινουν με το κοφτερο μυαλο και το αλανθαστο ενστικτο της μανας. Το κυριοτερο ομως η αγκαλια της!!!!! Μαμαδιστικη!Απο αυτες που σε πειθουν οτι εκει μεσα δεν υπαρχει περιπτωση να σε πειραξει κανεις και παραλληλα την επιβεβαιωση οτι πραγματι ησουν και εισαι ενα καλο παιδι που οι πραξεις σου αξιζουν επαινο ακομα και οταν εσυ καταδικαζεις τον εαυτο σου για ανικανοτητα και λαθη. Οι μερες περασαν γεματες, τραπεζια , γελια και τη Μαιρη μερος της παρεας σαν να την ξεραμε απο παντα. Εστω και τις τελευταιες μας μερες στην Ισπανια η επισκεψη της Μαιρης ηταν μια ενεση τοσο αναζωογονητικη για ολους. Το δε αποκορυφωμα ? Καλλιτεχνικο πατιναζ στο χιονι που ειχε καλυψει τον αδειο σταθμο των λεωφορειων στη μια τη νυχτα ...μετα οι σκηνες πιστας με ζειμπεκικα και χασαποσερβικα και οι ΘΕΙΚΕΣ απεικονισεις παντομιμας στις λεξεις χαζοβιολα και μπουνταλου. Δεν θα μπορουσε να βρεθει ιδανικοτερο τραγουδι για να την αποχαιρετισουμε (ευχαριστουμε Ταξ...) απο το "Μια γυναικα φευγει,μια σωστη κυρια" αν και με πιρουετες, πλιε ,σβουρες και τη Μαιρη μας συγκινημενη στο λεωφορειο που εφευγε...Καλη μας ανταμωση Μαιρη στην Κρητη! Σε ευχαριστουμε πολυ για οοολα!

Ασπρο-μαυρο...

Για μια ακομη φορα βρεθηκα στην πολη της Μαδριτης τη προηγουμενη εβδομαδα οπου δυο περιστατικα εκαναν να σκεφτω ποσο ιδιοι οι ανθρωποι ανα τα μηκη και τα πλατη της γης.. Το πρωτο ηρθε απο το μετρο της Μαδριτης , χαωδες,πολυπληθες, με ανθρωπους να τρεχουν σαν τα μυρμηγκια προς καθε κατευθυνση. Πριν ανεβω λοιπον τη κυλιομενη σκαλα μπροστα μου βλεπω να στριβει ενασ τυφλος με το αναγνωριστικο λευκο μπαστουνι και να κατευθυνεται και αυτος προς την εξοδο. Ακριβως μπροστα μου ειναι ενας μεταναστης  μαλλον Χιλιανος ο οποιος στη στιγμη πιανει απο το μπρατσο τον τυφλο για να τον βοηθησει , του λεει καλημερα και προσφερεται να τον οδηγησει οπου χρειαζεται να παει. Ο τυφλος ευχαριστησε ευγενικα τον αγνωστο για τη βοηθεια και εγω εμεινα πισω εμβροντητη με την προθυμια αυτου του ανθρωπου να βοηθησει εναν ανθρωπο που στην τελικη εδειχνε οτι ειναι αρκετα ανεξαρτητος και σε θεση να αυτοεξυπηρετηθει. Δεν ηταν λυπηση, ηταν ηταν μια κινηση απολυτα συνειδητη και καθολου κακοβουλη. Ειδε εναν ανθρωπο που πιθανον να χρειαζοταν βοηθεια και προσφερθηκε να τη δωσει ειτε χρειαζοταν,ειτε οχι..(που μαλλον χρειαζοταν τελικα...). Στην τελικη, το να δωσεις το μπρατσο σου δεν ειναι και κατι τραγικο..Βγαινοντας απο το μετρο πηγα προς τη Γκραν βια ,το δρομο με τα περισσοτερα εμπορικα καταστηματα της Μαδριτης οπου εκει το σκηνικο αλλαξε..Μπροστα μου 2 αστυνομικοι ειχαν στησει στον τοιχο καποιον "υποψηφιο" κλεφτη, πιθανοτατα μεταναστη  (μαυρουλης ηταν αλλα δεν ειδα και διαβατηριο...),τον ειχαν ξεγυμνωσει στη μεση του δρομου, του αδειαζαν τις τσαντες, ξεχυνονταν πορτοκαλια στο πεζοδρομιο και εδειχναν με καθε τροπο οτι εχουν την απολυτη εξουσια πανω του. Δεν ξερω αν πραγματι ηταν η οχι κλεφτης και δεν με αφορα,αυτο ομως που μου κακοφανηκε απιστευτα ηταν η ελλειψη σεβασμου στον ανθρωπο και την αξιοπρεπεια του. Και φυσικα το ποσο ιδια ειναι η συμπεριφορα των ανθρωπων που γουσταρουν να εχουν εξουσια και να επιβαλλονται....Με αυτα και μ'αυτα γυρισα...