Aνεξιθρησκεια

Ποσες φορες το τελευταιο 5μηνο εχω μπει και βγει απο καθεδρικους και καθολικες εκκλησιες??? Ομολογουμενως θα εχω να το λεω και να γελαω οταν επιστρεψω στην Ελλαδα... ειχα να πατησω σε εκκλησια ουτε θυμαμαι ποσα χρονια και εδω τους εχω παρει σβαρνα! Απο καθεδρικο σε καθεδρικο!!!! Δεν μπορει να μην παραδεχτει κανεις οτι ειναι αρχιτεκτονικα και πολιτιστικα κομψοτεχνηματα.. και η επομενη σκεψη βεβαια... ποσα λεφτα συγκεντρωνει η θρησκεια απο το λαο στο ονομα της ηρεμης συνειδησης των πιστων για να στολιζει τους ναους με χρυσες και επιχρυσες λεπτομερειες, γλυπτα , βιτρω , πινακες και εκκλησιαστικα οργανα. Ειναι εντυπωσιακο το ποσο συντηρητικα θρησκευομενοι ειναι απο τη μια πλευρα οι  Ισπανοι και ποσο ενσυγχρονισμενο ειναι πλεον  το κηρυγμα στη  λειτουργια. Ηταν ομολογουμενως καθηλωτικη η λειτουργια στη Μαλαγα εστω και απο τη σκοπια του τριτου παρατηρητη. Σε γενικες γραμμες η αισθηση που σου δινουν οι καθολικοι ναοι ειναι οτι εισαι μικροσκοπικος μπροστα στη δυναμη του Κυριου. Κι ομως ηταν πολυ συγκινητικο οταν στο τελος της λειτουργιας η γιαγια στο μπροστινο στασιδι κατα την παραδοσιακη συνηθεια που θελει τους πιστους να μοιραζουν φιλια συγχωρεσης και αγαπης μεταξυ τους, γυρισε μας φιλησε και μας εδωσε την ευχη της. Αυτη ισως ειναι η πιο ομορφη πλευρα της πραγματικης πιστης περα απο δογματα και θρησκευτικα καθηκοντα. Η πραγματικη αγαπη προς τον συνανθρωπο οπως και αν ειναι αυτος, ο,τι και αν πιστευει. Ισως να ειναι κ αυτος ενας απο τους λογους που κανει τον ισπανικο νοτο τοσο μοναδικο λογω της επι αιωνων ειρηνικης συνυπαρξης τοσων διαφορετικων στοιχειων (καθολικοι, μουσουλμανοι, αραβες ) .Αντε να πεισει κανεις τωρα τη μανουλα οτι δεν ασπαστηκα τον καθολικισμο....χαχαχαχαχαχα

Ouch!

Ο ισπανικος νοτος ειναι το ιδανικο μερος για να ερωτευτει κανεις ΤΕΛΟΣ. Κατι πλαναται στον αερα μαλλον, ενας διαχυτος αισθησιασμος... Ισως ο αραβικος λυρισμος, ισως τι ισπανικο νευρο, ισως το κλιμα ,ισως οι ματιες που κερδιζει κανεις στο δρομο , ειλικρινα δεν ξερω τι...  Περπατας απλα και νιωθεις ενα ζεστο φλερτ να σε κατακλυζει απο παντου! Αυτο που παιζει με ταα ματια, κερναει στα καφε μπυρες, ομορφες κουβεντες και το αισθημα του οτι εισαι ενα ακαταμαχητο αντικειμενο ελξης. Τοσο απλα, τοσο ομορφα... με ειδες με τοποδηλατο σου πηγαινοντας στη δουλεια ,ανταλλαξαμε βλεμματα θαυμασμου και τον πιο ανθρωπινο και ομορφο τροπο εκανες τη σβουρες σου μεχρι τη γωνια ενω ηξερες οτι σε κοιταω χασκογελωντας ..Ξανακοιταξες, χαμογελασες, εκανες ενα βημα πισω δυο μπροστα και πηρες την αποφαση τοσο απλοικα να μου μιλησεις..
-Καλησπερα
-Γεια σου
....σαν τα πιτσιρικια στην εφηβεια...λιγη αμηχανια..λιγο το αισθημα του οτι μεγαλοι ειμαστε το εχουμε ξανακανει μαλλον αυτο αλλα να...με κοιτας ετσι και χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου.
...
-Ξερεις..φευγω αυριο με την παρεα μου για Καδιθ...
-Δεν πειραζει ενα καφε εστω,θελω πολυ να σε γνωρισω, δεν με νοιαζει.
...με αυτα και μ'αυτα κανονισαμε και τη συναντηση με την παρεα 2 βηματα πιο περα να χασκογελαει , την καρδια μου να κοντευει να σκασει και τη φωνη μου μετα βιας να συγκρατειται καπου στο λαιμο για να μην τσιριξει απο χαρα. Η νυχτα ηταν δικη σου και το ξερεις, με ανυπομονησια να ξημερωσει η επομενη.
....και ξημερωνει....μαγεμενη απο το παλατι με τους αχανεις κηπους με τα παγωνια κουβαλαω τη σκεψη μου παντου μαζι σου, μιλαω για σενα σαν να σε ξερω χρονια και κοκκινιζω σαν γερανι.
Σε βρισκω στο καφε που δουλευεις μιας που το βραδυ ηταν αδυνατον να ερθω εκει που διαλεγεις μουσικες . Με κρατας απο το χερι σαν να ειμασταν ανεκαθεν μαζι , ακους το σφυγμο που προδιδει οτι οπου να ναι η καρδια μου θα εκραγει κ ετσι απλα σκυβεις, μoυ δινεις ενα απο τα πιο ομορφα φιλια που εχω παρει ποτε και μετουσιωνομαι ξαφνικα σε πριγκηπισσα στο παλατι της Μεθκιτα.

...καπως ετσι μεθυσμενη πηγαινω στο σταθμο των λεωφορειων για τον επομενο προορισμο μου. Κι αν ακομα τα πραγματα δεν εγιναν ετσι ακριβως, ζωγραφισες στο μυαλο μου τη Σεβιλλη με τα πιο ζεστα και κοκκινα χρωματα που υπαρχουν. Sevilla y Manuel en mi corazon..

Road trippin'

Τελευταια μερα εξετασεων η σημερινη...κλεινει επικα με Ιστορια τεχνης και το μυαλο να ταξιδευει στην περιπλανηση που αρχιζει απο το αποψινο βραδυ! Τα μπαγκαζια ειναι ετοιμα τοσο για την επιστροφη στην Ελλαδα οσο και για το υπεροχο ταξιδακι που αρχιζουμε απο σημερα στο Νοτο της Ισπανιας... για εκει τα μπαγκαζια ειναι ακομα λιγοτερα... δυο αλλαξιες,βρακια, καλτσες, μουσικες και μια κουβερτουλα για να σκεπαζομαστε στο λεωφορειο....Α! και πορτοφολι.... Προορισμοι με πανεμορφα ονοματα που θαρρεις αντανακλουν ολα τα ροδαλα χρωματα του ισπανικου νοτου και αντηχουν τις Ανδαλουσιανες μελωδιες... Γραναδα ,Μαλαγα, Κορδοβα, Σεβιγια, Ουελβα, Αλικαντε,Καδιθ, Μουρσια, Γιβραλταρ, Κοστα Μπλανκα, Καρταχενα και οτιδηποτε αλλο δουμε παραλιακα εως τη Βαλενθια...Κατα τα λεγομενα του θειου μου για το χρονο που εχουμε ( 7 ημερες) ειναι κατι παραπανω απο αθλος αλλα απο την αλλη οι ηλικιες των 20κατι μας χρονων μονο για αθλους ειναι...Ξεκιναμε λοιπον με ανετα παπουτσια, ρουχα παντος καιρου (και βλεπουμε...) ,σαντουιτς απο το σπιτι, αδειες ψηφιακες ,μισοαδειο πορτοφολι και διαθεση περιπλανησης και ταλαιπωριας για να γεμισουμε τις μηχανες και το μυαλο μας με εικονες ηχους και αρωματα του πολυτραγουδισμενου ισπανικου νοτου...

Μαιρη Μαιρη τελειωνε ,περιμενει ο Λιβανεζος!

Μαιρη Μαιρη τελειωνε περιμενει ο Λιβανεζος! Με την ατακα αυτη γελουσαμε για μερες πριν την πολυαναμενομενη αφιξη της Μαιρης...οπερ της μαμας της συμφοιτητριας μας Αγγελικης... Ειχε ολα οσα χρειαζομασταν ολοι μας! Μια τσαντα γεματη σοκολατες ΙΟΝ, μερεντα, διαθεση για κανακεμα , κατι απο μαμα, κατι απο Ελλαδα, απλετη κατανοηση ,διακριτικοτητα,  αυτια που ακουν και ματια που βλεπουν και κρινουν με το κοφτερο μυαλο και το αλανθαστο ενστικτο της μανας. Το κυριοτερο ομως η αγκαλια της!!!!! Μαμαδιστικη!Απο αυτες που σε πειθουν οτι εκει μεσα δεν υπαρχει περιπτωση να σε πειραξει κανεις και παραλληλα την επιβεβαιωση οτι πραγματι ησουν και εισαι ενα καλο παιδι που οι πραξεις σου αξιζουν επαινο ακομα και οταν εσυ καταδικαζεις τον εαυτο σου για ανικανοτητα και λαθη. Οι μερες περασαν γεματες, τραπεζια , γελια και τη Μαιρη μερος της παρεας σαν να την ξεραμε απο παντα. Εστω και τις τελευταιες μας μερες στην Ισπανια η επισκεψη της Μαιρης ηταν μια ενεση τοσο αναζωογονητικη για ολους. Το δε αποκορυφωμα ? Καλλιτεχνικο πατιναζ στο χιονι που ειχε καλυψει τον αδειο σταθμο των λεωφορειων στη μια τη νυχτα ...μετα οι σκηνες πιστας με ζειμπεκικα και χασαποσερβικα και οι ΘΕΙΚΕΣ απεικονισεις παντομιμας στις λεξεις χαζοβιολα και μπουνταλου. Δεν θα μπορουσε να βρεθει ιδανικοτερο τραγουδι για να την αποχαιρετισουμε (ευχαριστουμε Ταξ...) απο το "Μια γυναικα φευγει,μια σωστη κυρια" αν και με πιρουετες, πλιε ,σβουρες και τη Μαιρη μας συγκινημενη στο λεωφορειο που εφευγε...Καλη μας ανταμωση Μαιρη στην Κρητη! Σε ευχαριστουμε πολυ για οοολα!

Ασπρο-μαυρο...

Για μια ακομη φορα βρεθηκα στην πολη της Μαδριτης τη προηγουμενη εβδομαδα οπου δυο περιστατικα εκαναν να σκεφτω ποσο ιδιοι οι ανθρωποι ανα τα μηκη και τα πλατη της γης.. Το πρωτο ηρθε απο το μετρο της Μαδριτης , χαωδες,πολυπληθες, με ανθρωπους να τρεχουν σαν τα μυρμηγκια προς καθε κατευθυνση. Πριν ανεβω λοιπον τη κυλιομενη σκαλα μπροστα μου βλεπω να στριβει ενασ τυφλος με το αναγνωριστικο λευκο μπαστουνι και να κατευθυνεται και αυτος προς την εξοδο. Ακριβως μπροστα μου ειναι ενας μεταναστης  μαλλον Χιλιανος ο οποιος στη στιγμη πιανει απο το μπρατσο τον τυφλο για να τον βοηθησει , του λεει καλημερα και προσφερεται να τον οδηγησει οπου χρειαζεται να παει. Ο τυφλος ευχαριστησε ευγενικα τον αγνωστο για τη βοηθεια και εγω εμεινα πισω εμβροντητη με την προθυμια αυτου του ανθρωπου να βοηθησει εναν ανθρωπο που στην τελικη εδειχνε οτι ειναι αρκετα ανεξαρτητος και σε θεση να αυτοεξυπηρετηθει. Δεν ηταν λυπηση, ηταν ηταν μια κινηση απολυτα συνειδητη και καθολου κακοβουλη. Ειδε εναν ανθρωπο που πιθανον να χρειαζοταν βοηθεια και προσφερθηκε να τη δωσει ειτε χρειαζοταν,ειτε οχι..(που μαλλον χρειαζοταν τελικα...). Στην τελικη, το να δωσεις το μπρατσο σου δεν ειναι και κατι τραγικο..Βγαινοντας απο το μετρο πηγα προς τη Γκραν βια ,το δρομο με τα περισσοτερα εμπορικα καταστηματα της Μαδριτης οπου εκει το σκηνικο αλλαξε..Μπροστα μου 2 αστυνομικοι ειχαν στησει στον τοιχο καποιον "υποψηφιο" κλεφτη, πιθανοτατα μεταναστη  (μαυρουλης ηταν αλλα δεν ειδα και διαβατηριο...),τον ειχαν ξεγυμνωσει στη μεση του δρομου, του αδειαζαν τις τσαντες, ξεχυνονταν πορτοκαλια στο πεζοδρομιο και εδειχναν με καθε τροπο οτι εχουν την απολυτη εξουσια πανω του. Δεν ξερω αν πραγματι ηταν η οχι κλεφτης και δεν με αφορα,αυτο ομως που μου κακοφανηκε απιστευτα ηταν η ελλειψη σεβασμου στον ανθρωπο και την αξιοπρεπεια του. Και φυσικα το ποσο ιδια ειναι η συμπεριφορα των ανθρωπων που γουσταρουν να εχουν εξουσια και να επιβαλλονται....Με αυτα και μ'αυτα γυρισα...

Tα μπλε παπουτσια με τη ριγα τη λαδι

Ολα ξεκινησαν οταν ενας φιλος μου κολλησε αυτο το τραγουδι πηγαινοντας με πισω στο χρονο... 1990 , 6 ετων ντυμμενη χανουμακι η μαμα μου με πηγε στο Ζαππειο οπου κατα την τοτε παραδοση εορταζονταν οι εκδηλωσεις των Αποκριων στην Αθηνα... Και ο Λακης επαιζε μαζι με αλλους για τα βλαμμενα σαν εμενα παιδακια..μαλλον το χαιροταν βεβαια και ο ιδιος αφου καποια στιγμη μας ανεβασε στην εξεδρα μαζι του. Η περιγραφη της μαμας μου τα λεει ολα...πειρατες,βασιλισσες,πεταλουδες,πασαλιτσες και καουμποϊδες κατεκλυσαν την εξεδρα και αρχισαν να χορευουν γυρω απο τον Λακη και την ορχηστρα του. Εχει πλακα αν σκεφτει κανεις οτι δεν καταλαβαιναμε τιποτα απο οσα ελεγε ο Λακης με τα ψηλα ρεβερ στα τραγουδια του και πολυ περισσοτερο δεν μας ενδιεφερε καν! Ηταν ενας κυριουλης, φαλακρος χοντρος και με γυαλια(δηλαδη συμπαθης...) που κατι ψελιζε αλλα μας αρεσε που μας αφηνε να χοροπηδαμε (ακομα πιο συμπαθης!) γυρω απο καλωδια, μεγαλες κιθαρες, τυμπανα, μικροφωνα και να στησουμε και κανενα καβγα αν κανεις μας πατησει το τουλι της στολης και το σκισει... Αυτα αναμενοντας πως και πως τις φετινες Αποκριες! Μια φορα χανουμισσα δεν ξαναντυνομαι..σε κατι αλλο θα μεταμορφωθω!

Ομοφυλοφοβια και προκαταληψεις

Θα ελεγα οτι με συγκαταλεγω στους ανετους μαλλον απεναντι στους ομοφυλοφιλους... Πιστευω ακραδαντα οτι ολα οσα κανει κανεις στο κρεβατι του δεν αφορουν κανεναν αλλον παρα μονο τον ιδιο και τους ενηλικους εκαστοτε συντροφους του. Το τι πιστευω εγω και οι αλλοι απλα περριτευει... Επισης αντιλαμβανομαι οτι μια τετοια σταση ζωης αντανακλαται και σε αλλους τομεις περαν του σεξουαλικου...στο ντυσιμο, στην ομιλια, στην κινηση.. και παλι λεω.. ολα καλα,κανενα προβλημα γιατι αυτο που μετραει ειναι ο ανθρωπος και η προσωπικοτητα του... Αποδειξη ειναι το οτι συγκατοικω με μια κοπελα που ειναι λεσβια χωρις το παραμικρο προβλημα,διασκεδαζω με τα σεξιστικα αστεια της και την απολυτη αρνηση της απεναντι στη χρησιμοτητα του ανδρικου φυλου! Εκει ομως που ωρυομαι ειναι οταν η σεξουαλικη ταυτοτητα ξεπερνα τα ορια της αξιοπρεπειας και φερνει σε δυσκολη θεση αν οχι το ιδιο το ατομο ,τοτε σιγουρα τους αλλους. Επισκεφθηκα λοιπον χθες, στο γραφειο της την επιβλεπουσα καθηγητρια μου για καποιες απαραιτητες υπογραφες. Ειναι γνωστο οτι ειναι λεσβια χωρις ομως αυτο να μου λεει κατι ως χθες.. Μεχρι τη στιγμη που μπηκα στο γραφειο της... η τυπισσα εξυνε την ευαισθητη περιοχη της κοινως το μουνι της χειροτερα κι απο αντρα που του κουνιουνται τα μπαλακια (και ναι το εκανε συνειδητα ...)!!!! Χρειαστηκε να μεινω κανενα μισαωρο εκει και απ'οτι υπολογιζω ξυνοτανε με συχνοτητα 5λεπτου! Εννοειται οτι την 1η φορα εξεπλαγη  ,δεν εδωσα σημασια και συνεχισα τη συζητηση.. τη 2η κοιταξα πανω-κατω-αριστερα -δεξια απο αμηχανια... την 3η φαινοταν να καταλαβαινει απολυτα την αμηχανια μου αλλα να θελει να με προκαλεσει με καποιο τροπο (δεν εννοω να μου την πεσει αλλα να με σοκαρει..). Καταλαβαινω οτι τα ατομα αυτα εχουν δωσει μια τεραστια μαχη με τον ιδιο τους τον εαυτο για να δεχτουν τη σεξουαλικη τους ταυτοτητα και κατ'επεκταση με την οικογενεια τους, τον περιγυρο και την κοινωνια στην οποια ανηκουν. Δεν καταλαβαινω ομως γιατι πρεπει να προκαλουν την αντιπαθεια των αλλων.. για να γινει πιο επαναστατικη η σταση ζωης τους??? Δεν χρειαζεται! Ποσο μαλλον οταν μιλαμε για την Ισπανια οπου οι ομοφυλοφυλοι απολαμβανουν (δικαιως) τα ιδια δικαιωματα με τους στρεϊτ, κυκλοφορουν χερακι χερακι στο δρομο, φιλιουνται δημοσιως, παντρευονται και υιοθετουν παιδια.Οι προκαταληψεις σχηματιζονται συνηθως λογω της αγνοιας και συμπεριφορων οπως η παραπανω. Και καπως ετσι ερχονατι και τα στερεοτυπα που θελουν τις λεσβιες να κυκλοφουν με φαρδια παντελονια ,φλατ παπουτσια με λυμμενα κορδονια,καρω πουκαμισο ,κοντο μαλλι και περπατημα νταλικερη.. Και να θες, πως να συμπαθησεις εναν ανθρωπο οσο ενδιαφερων και αν ειναι ,με μια τετοια σταση? Και κυριως,πως να μην φερεις στο μυαλο σου την επομενη φορα που θα ακουσεις τη λεξη λεσβια την ιδια εικονα ξανα και ξανα. Η περιθωριοποιηση που κραζουν οι γκευ κοινοτητες στην Ελλαδα και τον κοσμο δεν ειναι παρα αποτελεσμα της δικης τους θεσης απενατι στην κοινωνια. Και δυστυχως ατομα οπως η εν λογω καθηγητρια χαλανε πολυ την εικονα των ανθρωπων για αυτους που αξιοπρεπως επιλεγουν να χαιρονται το σεξ με αλλη μορφη. Ευτυχως τα θετικα παραδειγματα υπερισχυουν ακομα..

El Heraldo

Δημοσιευτηκε τη Δευτερα ενα αρθρο με αφορμη τις  συνεντευξεις που δωσαμε εγω και ενας Γαλλος Ερασμιτης (ο Αntoin..) στην εφημεριδα της πολης El Heraldo,el mundo de Soria. Ειχε πλακα οσο το σκεφτομαι η ολη διαδικασια.. Ολοι οσοι ξερουν τι μου εχει συμβει απο τοτε που πατησα εδω (για την ακριβεια οσοι ξερουν τι δεν μου εχει συμβει ακομα...) θεωρουν οτι βλεπω τοσο την πολη οσο και την εμπειρια του προγραμματος σαν ο,τι χειροτερο μου εχει συμβει, μια διαδικασια συνωμοσιας που σκοπο εχει να με βγαλει νοκ αουτ. Δεν θα ξεχασω το βλεμμα της Υπευθυνου Δημοσιων σχεσεων του πανεπιστημιου που μας συνοδευσε στα γραφεια της εφημεριδας οταν με ακουγε να λεω τοσα καλα πραγματα για την πολη. Περα απο την πλακα, μου λειπει η πολη μου δεν λεω...δεν μπορω ομως να μην αναγνωρισω οτι ζω σε μια πολη, καθαρη, οργανωμενη, πολιτισμενη οπου οι ανθρωποι δειχνουν να απολαμβανουν τη ζωη τους. Μονο που δεν ταιριαζει στο δικο μου χαρακτηρα...εκτος απο το rio Duero που κατεβαινω για να χαζευω το ποταμι που οπως καθε ποταμι δεν γυριζει πισω.. Και οπως χαρακτηριστικα ειπα σημερα σε μια φιλη μου...Θα στειλω τη μαμα μου εδω οταν γερασει , για να χαιρεται οπως και οι παμπολλοι ηλικιωμενοι στην πολη μας την 3η ηλικια της με προγραμματα γυμναστικης, ψυχαγωγιας και εκπτωσεις στα καταστηματα! Εκτος των αλλων θα αποκτησει και την υπερφυσικη δραστηριοτητα των υπολοιπων γερακων και γιαγιαδων να ισοροπει στο χιονι με ευκολια πατινερ της Σοβιετικης Ενωσης! Πραγματικα συγκλονιστικο θεαμα!!!! Κλεινω με κατι που νομιζω οτι συνοπτικα εκφραζει ολα οσα νιωθω για αυτη την εμπειρια: Ηρθα εδω με σκοπο να εξελιχθω σαν ανθρωπος, να βελτιωθω και να διευρυνω τους οριζοντες μου,μπορει να μην γινεται με τον πλεον ανωδυνο τροπο...γινεται ομως! Οποτε δεν μπορω παρα να δηλωσω τουλαχιστον ικανοποιημενη που πετυχα τον σκοπο μου..https://seguro.heraldo.es/pdfs/visorsoria.html?pagina=4&cuaderno=PRI&fecha=20110110

Ο Αδολος και η Αδηλη

Ποσες φορες δεν εχει τυχει να μας εκφρασει ενας ανθρωπος το θαυμασμο του? Και ποσες κατι παραπανω? Ειναι μια κατασταση που σιγουρα εχει συμβει σε ολους...Μονο που δεν εχω κατα νου την ιδανικη περιπτωση που 2 ανθρωποι εχουν αμοιβαια αισθηματα ελξης και συνεχιζουν με κοινη πορεια...  Για την ακριβεια σκεφτομαι τις απιστευτα δυσκολες σε χειρισμο καταστασεις που γνωριζεις εναν ανθρωπο, εχεις πραγματα να πεις, πραγματα να θαυμασεις, να μοιραστεις ΑΛΛΑ οχι κατι παραπανω.  Με την εννοια της προσωπικης μου εμμονης περι χημειας/διακοπτη (ο καθενας οπως θελει το αποκαλει) που σε κανει να βλεπεις αστρακια και πεταλουδες μπλε, κοκκινες και κιτρινες. Το ακομα χειροτερο βεβαια ειναι οταν διαισθανεσαι (γιατι το νιωθεις!!!!) οτι για τον αλλο εχεις μετατραπει σε αψεγαδιαστη μουσα που ο,τι λες και κανεις αγγιζει την τελειοτητα.. Και με αφορμη αυτα κανει σχεδια και για τους δυο,ετοιμαζει ταξιδι μοναχα για παρτη σου και οραματιζεται την κοινη σας ζωη ως τα βαθια γεραματα. Και εδω ειναι το κομβικο σημειο... Πως το χειριζεσαι? Αυτη ειναι η βασικη λεπτομερεια που ξεχωριζει αυτες που ο κοσμος λεει οτι παιζουν με την καρδια και τα αισθηματα των αλλων απο τα καλα παιδια. Και ομως αδυνατω να σκεφτω τι ειναι το σωστο... Δεν μου αρεσει να απορριπτω ανθρωπους,θεωρω οτι ο καθενας εχει κατι να σου δωσει και να παρει,δεν μπορεις να τον αδειαζεις μονο και μονο επειδη βλεπεις οτι μεταξυ αλλων οταν σε κοιταει κολλας απο το σιροπι..ειναι σαν να ακυρωνεις ολα οσα συγκροτουν την προσωπικοτητα του.. Απο την αλλη , πως δινεις στον αλλο να καταλαβει οτι τον εκτιμας και τον θες στη ζωη σου αλλα χωρις βλεψεις για κατι αλλο? Και εδω συνηθως ερχεται το αποκορυφωμα...δεν τον ενοχλει λεει,σου δινει χρονο και θεωρητικα δεν πιεζει καταστασεις ομως ειναι πραγματικα ετσι? Προσωπικα νιωθω εναν κλοιο να σφιγγει απειλητικα γυρω απο το λαιμο μου....Ισως εν αγνοια μου να σφιγγω κ εγω αντιστοιχα το λαιμο καποιου αλλου με προσχημα οσα εχω στο πεισματαρικο κεφαλι μου..Με την ελπιδα να μην θρηνησουμε θυματα...

Dally

Ως αλλη Κασσανδρα

Οπως ειναι γνωστο η καταδικη της Κασσανδρας απο τον Θεο Απολλωνα ηταν να μην πιστευει κανεις τις  προφητειες της παροτι αυτες εβγαιναν παντοτε αληθινες. Εδω και καιρο κανω ενα συλλογισμο που μονο ευχαριστος και αισιοδοξος δεν ειναι,παρολα αυτα φοβαμαι οτι θα βγει περα για περα αληθινος. Για πολλοστη φορα σημερα ενας φιλος επεμενε: "Μεινε εκει που εισαι! Να γυρισεις στην Ελλαδα να κανεις τι? Ξερεις ποσα παιδια ψαχνουν για δουλεια με πτυχια, μεταπτυχιακα, γλωσσες και εμπειρια? Καλος ειναι ο ρομαντισμος για την πατριδα αλλα εσυ κοιτα να εξασφαλισεις την παρτη σου! Μεινε μεχρι να περασει η κριση και μετα γυρνα αφου το θες τοσο...". Ποσοι νεοι ανθρωποι λοιπον στην Ελλαδα εχουν καταφυγει σε αυτη τη νεα μορφη μεταναστευσης και ποσο σοφη ειναι η σκεψη της επιστροφης οταν με το καλο "φτιαξουν τα πραγματα"? Καλως ή κακως επειδη αφορα κυριολεκτικα στην επιβιωση των ανθρωπων αυτων και των οικογενειων τους ειναι μια διαφορετικη εξορια. Με μια μικρη ανασκοπηση στην προσφατη ιστορια εφερα στο μυαλο μου την αντιμετωπιση που ειχαν οσοι αναγκαστηκαν να φυγουν στο εξωτερικο υπο συνθηκες πολεμου, δικτατοριας και πολιτικων αναταραχων του τελευταιου αιωνα. Θεωρουνταν λοιπον σχεδον παντα οι δειλοι, οι εγωιστες, οι συμφεροντολογοι, οι λιγοτερο πατριωτες που στη δυσκολη στιγμη εκαναν πισω και αφησαν αλλους να μαχονται στην πρωτη γραμμη. Καπως ετσι λοιπον εισεπραξαν την υποτιμηση των "πραγματικων πατριωτων" που βλεπουμε ακομα και τωρα να βραβευονται για την ανδρεια και τον ηρωισμο τους σε ομαδες της αντιστασης,του Πολυτεχνειου, της Νομικης και αλλων για αφηγησεις που αγγιζουν τα ορια της επιστημονικης φαντασιας (δεν αμφισβητω οτι καποιες ισχυουν αλλα δεν μπορω να δεχτω οτι ολοι οι ηλικιωμενοι του πολιτικου σκηνικου υπηρξαν ηρωες!)... Το μεταναστευτικο κυμα των δεκαετιων του 40 και του 50 απο την Ελλαδα προς το εξωτερικο βιωσε πολυ εντονα την απορριψη 2 και 3 φορες. Καπου εδω μου ερχεται στο μυαλο η περιγραφη του Σταυρου ο οποιος ειναι γιος Ελληνων που μεταναστευσαν στην Ουγγαρια για τα παιδικα του χρονια στο εξωτερικο και την προσαρμογη του εκ νεου στα 7 του οποτε και επεστρεψαν στην Ελλαδα. Δεν θελει πολλη σκεψη..απορριψη.... Στο εξωτερικο καθοτι προερχομενος απο την χωρα που κυριολεκτικα πειναει και οταν πια οι γονεις του εκπληρωσαν το ονειρο τους να επιστρεψουν στην πατριδα απορριψη ξανα γιατι ηταν απογονος αυτων που προτιμησαν να "την κανουν" και συνεπως δεν αξιζε τα ιδια προνομια με οσους μοχθησαν εντος Ελλαδας. Ανησυχω λοιπον μηπως το σεναριο αυτο ξαναπαιχτει,αυτη τη φορα με μονη διαφορα τους πρωταγωνιστες... Ηδη οι ξενοι μας βλεπουν σαν απελπισμενα ζωα στα ορια της εξαθλιωσης και προθυμοποιουνται να δωσουν ενα πιατο φαγητο σαν απο λυπηση για τις υπηρεσιες μας .Οι Ελληναραδες δε διωχνουν τα παιδια τους με την πρωτη ευκαιρια για ενα καλυτερο μελλον. Ποσο καλυτερο ομως μπορει να ειναι οταν καταληγει στον ιδιο φαυλο κυκλο?  Σε μερικες δεκαετιες οι τωρινοι νεοι θα γυρισουν απο ρομαντισμο ή αναγκη και θα αντιμετωπισουν το χλευασμο και την ειρωνεια απο αυτους που εμειναν  ταχα μου δηθεν για να βοηθησουν την πατριδα να ορθοποδησει.Και φτου κι απ'την αρχη... Ποιος κρατησε τα συνορα? Ποιος  εχτισε τη χωρα απο το μηδεν? Ποιος συνειδητα επελεξε να μεινει ενω "ειχε την ευκαιρια να φυγει και αυτος εξω αλλα δεν το εκανε απο αγαπη προς την πατριδα και το εθνος..". Και πιο μετα κι αλλες βραβευσεις... κι αλλες τιμητικες εκδηλωσεις...μεταλλεια ανδρειας και δεν συμμαζευεται. Αρνουμαι να δεχτω οτι ολοι οσοι μενουν τωρα στην Ελλαδα για να αναγεννησουν μια χωρα απο τις σταχτες της το κανουν απο ηρωισμο και πολυ περισσοτερο φοβαμαι οτι αυτοι που θα βροντοφωναζουν σε μερικα χρονια κατα των βολεμενων του εξωτερικου θα το κανουν για αντιπερισπασμο στις αγκωνιες που ηδη πεφτουν για το αιωνιο καβατζωμα,ποσο μαλλον οταν αυτο αφορα τις βασεις της νεας ελληνικης πραγματικοτητας. Ευτυχως με λενε Ηλιανα και οχι Κασσανδρα.... Με την ελπιδα να διαψευστω,καλημερα...
ΥΣ:Η φωτογραφια ειναι απο την παρασταση "Τρωαδες" στους Δελφους,στις 8 Ιουλιου 2009 απο το Κρατικο Θεατρο Βορειου Ελλαδος,σε σκηνοθεσια της Καιτης Βουντουρη. Στο ρολο της Κασσανδρας η Λαμπρινη Αγγελιδου.