Αδιαφορα...

       http://www.youtube.com/watch?v=j6ANZNrd7ZU&feature=related
              Οι μερες κυλουν αδιαφορα....Σιγουρα οχι ασχημα μιας που τουλαχιστον ειμαι γερη εγω και οι αγαπημενοι μου(ο φρονιμητης ξεπρηστηκε...),αλλα οχι και καλα μιας που η γραφειοκρατια καλα κρατει...Μερες αδρανειας θα τις χαρακτηριζα,σαν κατι να ετοιμαζεται να γινει αλλα εσυ να ξερεις οτι δεδομενων των συνθηκων δεν γινεται!Ο χρονος θα κανει τη δουλεια του και παραλληλα κ εγω με αυτον τις δικες μου.Στον απλετο χρονο που κατασκευαζω νεους νευρωνες στον εγκεφαλο μου σκεπτομενη ειμαι σιγουρη οτι οι μεγαλυτεροι σε ογκος η μηκος απο αυτους επικεντρωνονται στο "και τι κανω μετα?".Αντε και ξεπερασα ολα τα εμποδια εδω στην Ισπανια,αντε και επιτελους εισπρατω τα χρηματα της υποτροφιας,αντε και επιστρεφω στην Ελλαδα και μου αναγνωριζουν κανονικα οοολα τα μαθηματα,αντε και παιρνω πτυχιο χωρις κανενα προβλημα ...και βρισκομαι με ενα πτυχιο ΑΕΙ στα χερια μου,τι κανω μετα???Τυπικα θεωρουμαι μια καθηγητρια ξενων γλωσσαν και μεταφραστρια,ουσιαστικα ομως νιωθω οτι δεν ειμαι καταλληλα προετοιμασμενη για τιποτε απο τα 2 και φτανω στην Ελλαδα σε μια χρονικη στιγμη που η ανασφαλεια μου αυτη δινει το πατημα σε καθε εργοδοτη να αφησει το αποτυπωμα του παπουτσιου του πανω μου!Τουλαχιστον μετα τις δοκιμασιες εδω απεκτησα ανθεκτικοτερο στομαχι και πιο καθαρη σκεψη.Θα φανουν αραγε στα επομενα βηματα μου?Κι αν οχι κοβω το περπατημα κ ξανανεβαινω στη σελα..