“Οι ανθρωποι οταν αγαπιουνται πρεπει να μεγαλωνουν σαν τα κυπαρισσια,παραλληλα. Να μην πεφτει ο ενας να σκιαζει τον αλλο”

         Αντε πάλι! Μιλάνο! Μαλπενσα για την ακριβεια. Τί ειναι αυτο που θα σε κανει να κατσεις να σκεφτεις και να γραψεις; Αυτο παντως που παροτρυνε εμενα ειναι ο απλετος χρονος(;), το οτι ακουω τον καθε φιλο και γνωστο που ειναι αν μη τι αλλο δημιουργικος και με ορεξη να φτιαξει την κοινωνια στα μετρα του, σαφως καλυτερη(;). Στη πραγματικοτητα δεν ξερω. Ουτε θα το αναλυσω γιατι το εχουν κανει αλλη με επιχειρηματα και σαφως καλυτερα. Ξαναπερασα απο Μιλανο με περισσοτερες ωρες αναμονης αλλα δεν ηθελα να γραψω το οτιδηποτε καθως επισης, απο το γυμνασιο ακουω οτι “γραφουνε” αλλα πάλι δεν εβρισκα καποιο νοημα στο να το κανω κι εγω. Οποτε μαλλον το γραψιμο ειναι αναγκη και ναι(!) δεν ειναι απαραιτητο να σου συμβει στα 13 σου ή 15 αλλα στη ηλικια που το εχεις εσυ αναγκη. Γραφεις για να εκφρασεις συναισθηματα οπως αγαπη, θυμο και τα παραπονα που εχεις απεναντι σε ατομα που σε κανουν να αναιρεσεις απο μονος σου τα λεγομενα σου χωρις να το αισθανεσαι πραγματικα. Απλα, οποιος γραφει απο τα δωδεκα του εχει αναπτυξει τροπο σκεψεις, επειχηρηματολογια και ετοιμολογια που θα μπορουσε να ηταν καποιου εικοσι χρονια μεγαλυτερου του! Αναιρεις λοιπον τα λεγομενα σου, καταρριπτεις για λιγο τα πιστευω σου, κοκκινιζεις επειδη η πιεση σου εχει παει στα υψη μονο και μονο επειδη δεν μπορεις να τον αντιμετωπισεις και καθεσαι απλα στα αυγα σου. Υπομενεις, επιμενεις ή απλως απορριπτεις(που αυτο ειναι μια ολοκληρη επανασταση να ξερεις); Αν υπομενεις κανεις κακο στον εαυτο σου, αν επιμενεις, ο αλλος πιεζεται, σου “την λεει” οποτε παλι κανεις κακο στον εαυτο σου(και λιγακι στον αλλον). Απορριπτεις; Εδω σε θελω καβουρα που περπατας λεβεντικα, εδω σε θελω περδικα που περπατας στα καρβουνα. Αν δεν ειχες σκεφτει καν το ενδεχομενο να απορριψεις τοτε λυπαμαι αλλα μαλλον θα εκανες τα παντα για να κρατησεις τον αλλον, η σχεση σου συμπεριλαμβανει την εξαρτηση και το να πεις τον αλλον “σε χωριζω απλα γιατι δεν νιωθω την αγαπη σου” ειναι σχεδον απιθανο να το πεις. Γιατι η απαντηση που σκεφτεσαι “ναι, ισως ειναι καλυτερα” σε τρομαζει και δημιουργεις στο μυαλο σου σκηνες με πρωταγωνιστη εσενα σε εναν καναπε να πινεις οτι πινεται, να καπνιζεις οτι καπνιζεται, η καινουρια γραμμη του μετρο να εχει ολοκληρωθει και να μην το εχεις μαθει γιατι εχεις να βγεις απο τοτε που σου ειπε το πικροχολο “ναι οντως” και εχει περασει ηδη ενας μηνας. Τελικα τί θα κανεις; Και ποιος ο λογος πρωτιστως να σε κανει να αναρωτιεσαι τετοια “κακα” πραγματα; Ετσι ξαφνικα πιστευεις πως ο αλλος θελει να σε χωρισει; Συναντηθηκατε τυχαια σε ενα κλαμπ, σε μια παραλια, καπου τελος παντων. Αναπτυχθηκε ενα ειδος σχεσης στην αρχη και μερα με την μερα η σχεση γινεται πιο δυνατη. Μεχρι αυτο το κομβικο σημειο που αφου τα αναλυσατε ολα, με μια παθητικοτητα βιωνεις το αισθημα της απορριψης απο τον συντροφο σου σχεδιαζοντας στο κεφαλι σου πολλες αιτιες. Δεν τον καλυπτεις; Δεν εχει να κερδισει κατι απο εμενα και με βαρεθηκε. Δεν εχουμε θεματα συζητησης οπως το οικονομικο, το κυπριακο το μεσανατολικο(γκρρρρ) και καπου εκει κολλαει και η διαφορα ηλικιας αλλα δεν το αναλυω τωρα. Ενα μονο θελω να πω. Αλλο εικοσιδυο με τριαντα και αλλο τριαντα με τριανταοχτω. Οχτω απο την μια, οχτω και απο την αλλη αλλαααα αλλο οχτω το ενα και αλλο οχτω το αλλο. Μισο να πηδηξω ελαφρως σε ενα αλλο θεματακι και θα επανελθω.Εχω μια φιλη που ειχε γραψει κατι για τις σχεσεις απο αποσταση. Καταπληκτικα. Ενσωματωσε και εμενα στο αρθρο της. Σου λεω το διαβαζα και μου ερχοταν να βαλω τα κλαματα απο την συγκινηση. Εχεις σχεση απο αποσταση, δινεις ραντεβου σε μια πολη της ηπειρου που βρισκεσαι και τρεχεις. Τις πιανεις ολες σου λεω. Μεχρι που ερχεται η στιγμη να πας για λιγες μερες στο σπιτι της σχεσης σου. Τελεια! Στο σπιτι οπως ακριβως το γουσταρεις. Ξερεις οτι εχει τζακι και μια μπανιερα τρια επι δυο και πηγαινοντας σκεφτεσαι “θα καθομαστε αγκαλια μπροστα στο τζακι με τις ωρες και μετα θα με παει στο μπανιο που θα ειναι γεματο κερακια και το νερο μεσα στα αλατα,αιθερια ελαια και ροδοπεταλα να επιπλεουν. Αντ'αυτου, ερχεσαι αντιμετωπος με την καθημερινοτητα του που δεν ειχες ιδεα οτι θα ειναι ετσι, με την κουραση του, τυπου σπιτι δουλεια και τουμπαλιν, μια αγκαλια καθε τρεις μερες και ενα φιλακι πεταχτο κααααθε πρωι οπως διναμε στην μαμα μας καθως φευγαμε για το σχολειο. Για ερωτικη επαφη μην ρωτησεις. Εκτος του οτι δεν θα απαντησω θα βαλω τα κλαματα. Μα σου λεει, υπαρχει κορεσμος απο την τελευταια φορα που καναμε ερωτα ουτως ωστε να ξανακανουμε. Σεξομανης; Η τελευταια φορα ηταν νουμερο δυο και θα πηγαιναμε για τριτη. Ρε ανθρωπε; καθε που βρισκομασταν ηθελες να ειμαστε συνεχεια γυμνοι. Τωρα μου μιλας για κορεσμο; Θα αρχισω τα χαστουκια και εχω βαψει και τα νυχια μου. Δεν υπομενεις, δεν επιμενεις και αν αγαπας το μεχρι χθες ετερων σου ημισι, δεν απορριπτεις. Απλα περιμενεις. Δεν υπομενεις, περιμενεις! Συζητα το με τους φιλους, ακου ερωτικα τραγουδια σκεπτομενος τις ενδοξες καλες στιγμες και οταν με το καλο τελειωσει η σχεση σου εξ αποστασεως και ερθει η στιγμη να γινει σχεση μεσα στην ιδια πολη το ξανασυζητας. Αν τελικα απορριψεις να μου το πεις να μην καθομαι να περιμενω. Να χωριζω και εγω μια ωρα αρχιτερα. Αντε, γιατι ακουω και την Julio να μου λεει “abrazame” και ειμαι με δεκαεφτα την μεγαλη και δωδεκα την μικρη. Περασε η ωρα. Παω για check- in. Δεν εχω και καθυστερηση να τρεξω για ενα τσιγαρο. Απλα να θυμασαι πως θα ερθει η μερα που θα τραγουδας καραοκε το ασμα της μεγαλης και απολυτης Αννουλας “τωρα καιω την καρδια μου, καιω και τα δακρυα μου και ξορκιζω δεκα χρονια στα καινουρια μου σεντονια”. Καινουριος αερας και καινουριος εαυτος που θα σου χτυπησει την πορτα σαν τον ταχυδρομο και θα σε κανει να βροντοφωναζεις “και τι εγινε πες μου που μαστε χωριστα”.Μ'αυτα και μ' εκεινα, ηρθε η απλη επιστροφη(η μεγαλη ειναι τον Φεβρουαριο). Κατεβηκαμε απο το αεροπλανο, πηγαμε να παρουμε το υπεραστικο λεωφορειο απο τον σταθμο και η αναμονη ειναι τρεις ολοκληρες ωρες. Οποτε θα βγεις για ενα τσιγαρο εξω. Και επειδη τα θελει ο απ'αυτος σου, πας και καθεσαι στο σημειο ακριβως οπου ειχατε καθησει και μαζι. Θα εχεις ξαναζησει κατι αντιστοιχο. Εκει που πριν λιγες ωρες αναρωτιoσουν αν θα χωρισεις ή οχι επειδη δεν αντεχεις αλλο την αποσταση, αυτη που ειναι αναμεσα σας οχι η χιλιομετρικη, εχεις τοσο πολυ αναγκη εκεινη την στιγμη την αγαπη σου, οχι τοσο να μιλησεις, να κανεις οτι κανετε συνηθως οσο το να τον κοιτας και να χανεσαι στο βλεμα του. Να τον βλεπεις μεσα στα ματια και να αισθανεσαι τοσο ολοκληρωμενος που η απουσια του εκεινη την στιγμη σε συνδυασμο με τα αλλα ζευγαρια που περνανε μπροστα σου, σε κανει να βουρκωνεις(ελαφρως ελπιζω) και οι παλμοι της καρδια σου να ειναι στους εκατο και ανω και να μην πεφτουν με τιποτα. Αφαιρεισαι κοιταζοντας το πεζοδρομιο και σιγοτραγουδας το τραγουδι που εισαι σιγουρος πως θα σε κανει χειροτερα. Ανυπομονεις για την επομενη προγραμματισμενη στιγμη που θα βρεθειτε και ταυτοχρονα δεν θες να ερθει γιατι νιωθεις πως αυτος δεν θελει να σε δει. Καπου εδω εμπλεκονται τα συναισθηματα του αλλου που προσπαθουμε να με αποτυχια μεταφρασουμε, να αναζητουμε μια ξεκαθαρη εξηγηση και αυτο γιατι; Γιατι αναμενουμε τον υποτιθεμενο επερχομενο χωρισμο που θα μας στοιχισει. Χριστε μου, τί pathetic ολο αυτο. Ωρες ωρες απορω με τον εαυτο μου πως ειναι δυνατον να ειναι τοσο ηττοπαθης. Αλλα, δεν γινεται να αντιδρασεις και αλλιως. Αφου δεν παιρνεις την αποφαση να τον χωρισεις εσυ και περιμενεις(αν ειναι ποτε δυνατον) να σε χωρισει αυτος. Ξανανεβαινει η πιεση στο δεκαεξι η μεγαλη και δωδεκα η μικρη, το νιωθω. Δεν πειραζει ομως. Πιεση ειναι, εχει σκαμπανεβασματα.

Σε μια συνεντευξη της Νανας Μουσχουρη διαβασα οι ανθρωποι οταν αγαπιουνται πρεπει να μεγαλωνουν σαν τα κυπαρισσια,παραλληλα. Να μην πεφτει ο ενας να σκιαζει τον αλλο. Αν εισαι εσυ το μικρο κυππαρισι; και το χειροτερο;; το παραδεσαι!! Νιωθεις πως τρεχεις να τον προλαβεις και αυτος σε περιμενει στην μεθεπομενη γωνια. Πως να το κανουμε; εχει φτασει Γκαζι και εχει πιει το πρωτο του κοκτειλ. Εσυ ακομα Λαρισα! Πατα το λιγακι παραπανω, αν σε γραψουν για υπερβολικη ταχυτητα ή αν τρακαρεις ισως πεις και χαλαλι..(ισως και οχι). Το σιγουρο ειναι πως εχεις ρισκαρει για μια σχεση που θα ηθελες να κρατησεις με νυχια και με δοντια. 

ΥΣ:Με μεγαλη χαρα φιλοξενω τις ενδομυχες-προφητικες σου σκεψεις οπως ακριβως τις εγραψες Ταξ.Dally